Ξόρκι και συμφιλίωση...

Στις δυτικές κοινωνίες έχουμε σχεδόν εξαφανίσει το Θάνατο, τον έχουμε εξορκίσει, δεν αποτελεί μέρος της καθημερινότητας απλώς διεκπεραιώνουμε στα γρήγορα τις επικήδειες τελετές... και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς την εποχή του life style και της λατρείας των κοιλιακών.
Δεν ισχύει το ίδιο όμως σε άλλες κουλτούρες... αρκεί να θυμηθούμε την Ημέρα των Νεκρών στο Μεξικό αλλά και ανάλογες εκδηλώσεις σε άλλες περιοχές του κόσμου όπου οι νεκροί αποτελούν μέρος της καθημερινότητας των ζωντανών...
Ο κοινωνιολόγος Ζαν Ζιγκλέρ στο βιβλίο του «Η Αυτοκρατορία της Ντροπής», ένα βιβλίο που θα έπρεπε να γίνει σχολικό εγχειρίδιο, περιγράφει τις επικήδειες τελετές στην Αιθιοπία, μια χώρα που η ταφή των νεκρών αποτελεί σπουδαίας σημασίας θέμα και οι αντίστοιχες τελετές διαρκούν σχεδόν μια εβδομάδα... υπάρχουν μάλιστα συνεταιρισμοί που δίνουν τα απαραίτητα χρήματα στους οικείους για τη διοργάνωση των τελετών που κοστίζουν αρκετά δεδομένου ό,τι προσκαλούνται απαραιτήτως όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι αλλά και όλοι οι συγχωριανοί...
Μάλιστα δεν κρύβει την έκπληξη του, όταν μια φορά που παρευρέθηκε σε μια τέτοια τελετή, ενημερώθηκε ότι ο νεκρός είχε ταφεί πριν μερικά χρόνια. Τι είχε συμβεί; απλώς την εποχή του θανάτου ο συνεταιρισμός αδυνατούσε λόγω της ξηρασίας και του επακόλουθου λοιμού να δώσει τα χρήματα για την τελετή... κι αυτό στάθηκε δυνατόν μερικά χρονιά αργότερα...
Στην εποχή του κορονοϊού οι λίγοι συγγενείς δεν μπορούν ούτε να πλησιάσουν τους νεκρούς...

*Η φωτογραφία είναι από τραπέζι στη βομβαρδισμένη Συρία.