Κιμαδομηχανή

[ Σπύρος Σιάτρας / Ελλάδα / 26.04.19 ]

Να σχολιάσει κανείς τι;
Την επιλογή του δημιουργικού τμήματος της εταιρίας;
Το τμήμα μάρκετινγκ της εταιρίας που ενέκρινε την αφίσα και το κόνσεπτ;
Την αποδοχή από μεριάς του ΟΑΕΔ να αναρτήσει την αφίσα;
Το υπουργείο Τουρισμού που πιθανά -και σε αυτό- έχει άγνοια;
Τα σωματεία ξενοδοχοϋπαλλήλων και εργαζομένων στον τουρισμό που δεν έχουν κράξει;
Την μη αντίδραση από μεριάς διδασκόντων στο τουριστικό αντικείμενο;
Τι από όλα αυτά και άλλα ακόμη;
Κάποιοι -ελάχιστοι ίσως- δεν επιλέξαμε να διδάσκουμε μαθητές για να βγάλουμε φτηνό "κιμά" στο "σφαγείο" του τουρισμού.
Ούτε αναλώσιμους φαντάρους - υποψήφια θύματα στον τουριστικό πόλεμο.
Περήφανους εργαζόμενους οραματιζόμασταν να βγάζουμε, με θετικό τρόπο σκέψης, με ενσυναίσθηση, με αξιοπρέπεια, με σεβασμό στην ζωή, στην διαφορετικότητα ανθρώπων και πολιτισμών.
Αντίθετα, ο βλοσυρός "θείος Σαμ" καλούσε σε επιστράτευση άνεργους, ανθρώπους χωρίς ελπίδα, "νέους και υγιείς", "πατριώτες", υπάκουους, "νέους για να τους κάνει άντρες", με χαμηλή ή καθόλου κριτική σκέψη, χωρίς αυτοεκτίμηση, για να μπουν εθελοντικά στον στρατό και να ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ, με προοπτική να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Αποτέλεσμα εκατομμύρια νεκρών και σακατεμένων, καταστροφές χωρών, μνημείων, ιστορίας, ανθρωπιάς.
Η "δικιά μας", η "παλαιά" αίσθηση περί Τουρισμού δεν ήταν ποτέ τέτοια.
Ούτε σε σχέση με τους εργαζόμενους, ούτε σε σχέση με το -όπως το έχουν καταντήσει- "προϊόν".
Ποιός Ξένιος Δίας, ποια ευγένεια, ποιός σεβασμός, ποιά ενσυναίσθηση μπορεί να πηγάζει μέσα από μια τέτοια αφίσα;
Θα μου πεις, τι ψάχνω τώρα...
Στο χαράκωμα, οι υψηλές ιδέες πάνε περίπατο.
Και μάλλον δίκιο θα έχεις.