«Το διάβασμα είναι το μόνο μέσο με το οποίο γλιστράμε, άθελά μας, συχνά αβοήθητα, στο δέρμα, στη φωνή, στην ψυχή του άλλου». Αυτό συμβαίνει με τα βιβλία της Joyce Carol Oates, συγγραφέα πάρα πολλών μυθιστορημάτων, διηγημάτων, ποίησης, θεατρικών έργων και δοκιμίων. Το μυθιστόρημα της Όουτς «Πίσω από τους καταρράκτες»(2006), με βοήθησε πολύ για να αντιληφθώ την «ψυχή» των Αμερικανών κατά τη συγγραφή του βιβλίου μου «Homo americanus». Ακολούθησαν τΤα «Αδέσποτα παιδιά», «Ο βιασμός» και πολλά άλλα βιβλία.
Η Oates δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο το 1963 και το τελευταίο, το «Νύχτα. Ύπνος. Θάνατος. Τα Αστέρια», το 2020.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, η Oates, επίτιμη πια καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με τη δουλειά της – και τη ζωή της. Μεταξύ άλλων είπε:
Ερ. …Πώς η πανδημική εμπειρία της απομόνωσης άλλαξε την επαγγελματική σας ζωή… αυτούς τους μεγάλους μήνες;
Η ζωή μου δεν άλλαξε τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της πανδημίας: συνέχισα τη δουλειά τις περισσότερες μέρες, με λιγότερες ενοχλήσεις. Μου έλειψε ο έξω κόσμος – όλα τα πανεπιστημιακά μου μαθήματα ήταν μέσω Zoom. Όμως ανακάλυψα μια νέα οικειότητα στη διδασκαλία του Zoom.
Ερ. Επίσης σχετικά με την πανδημία: Προσθέσατε κάποια νέα χόμπι στο ρεπερτόριό σας; …
Με αρκετούς φίλους, περπατούσα σχεδόν καθημερινά…
Ε. Μπορεί να είναι περίεργο να ρωτήσω, αλλά θα το ρισκάρω: Είστε πολύ ενεργός χρήστης στο Twitter… Εξυπηρετεί κάποιο σκοπό στη συγγραφική σας ζωή ή είναι απλώς διασκέδαση;
Το Twitter λειτουργεί ως η σύνδεσή μου με μεγάλο μέρος της Αμερικής, για την οποία ίσως γνωρίζω ελάχιστα: την Αμερική στην οποία η αστυνομική βία είναι μια συνεχής απειλή…. Είναι ένας καλός τρόπος να δημοσιεύετε προτάσεις για ταινίες, βιβλία, σειρές του Netflix – και να βλέπετε τι προτείνουν οι άλλοι.».
