Εάν δεν υπάρχει Θεός…

καταρρέουν δεκάδες φαντασιώσεις και δοξασίες...

Δεν υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση. Εδώ, στην παρούσα ζωή δημιουργούμε και βιώνουμε και τα δύο, με τον αγώνα μας ή την υποταγή μας. Εδώ και τώρα

απαιτούμε την πληρωμή της δουλειάς μας, όχι στις καλένδες κάποιας άλλης ζωής μετά θάνατο όπως προσπαθούν να μας πείσουν αυτοί που λατρεύουν να μας πιούν  το αίμα σε αυτήν την ζωή…

Δεν έχουμε τον διάβολο μέσα μας, ούτε την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος. Γεννηθήκαμε νοήμονες και ελεύθεροι. Δεν υπάρχουν θαύματα. Δεν χρειάζονται εξευτελιστικά παρακαλετά, φυλαχτά, Άγιες Ζώνες, Άγιες Παντόφλες, θαυματουργές εικόνες και ματωμένα γόνατα στην Τήνο. Υπάρχει μόνο Ιατρική που σώζει, εξελίσσεται και σώζει ακόμη περισσότερους.

Δεν υπάρχει Θεία Παρέμβαση, Άγιος Σώστης των ατυχησάντων και Άγιος Προστάτης των επαγγελμάτων. Δεν χρειάζονται δεήσεις για βροχή και αυτομαστιγώματα

πιστών. Υπάρχει η Θέληση και το Μυαλό, υπάρχει η Επιστήμη, ενίοτε και η Τύχη. Δεν υπάρχουν ψεύτικοι κόσμοι στο υπερπέραν και μελούμενα. Μένουν άνεργοι,

προφήτες, χιλιαστές, αιρέσεις, αστρολόγοι, καφετζούδες, άγιοι γέροντες και δεξιοτέχνες των ταρώ. Φαντάσματα, κατάρες, βρυκόλακες, άσπρη και μαύρη μαγεία, ανθρωποθυσίες, αποκρυφισμός, σατανισμός, εξορκισμοί, μαγικά φίλτρα, μαγγανεία, ζώδια, παραψυχολογία, επικοινωνία με ψυχές νεκρών, παραφυσικά φαινόμενα, σβήνουν. Τίποτα δεν είναι γραμμένο, δεν υπάρχει μοίρα, όλα κτίζονται από τον άνθρωπο στο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί.

Δεν υπάρχουν άρχοντες, καρδινάλιοι και δικτάτορες “ελέω Θεού”. “Ο βασιλιάς είναι γυμνός” μόλις εξαφανιστεί η θεϊκή κάλυψη. Δεν αγιοποιείται η καθεστηκυία τάξη εκμετάλλευσης, δεν αθωώνεται ο Καπιταλισμός. Λείπουν οι προπομποί “ιεραπόστολοι” των ιμπεριαλιστών στην Αφρική. Η εκκλησιαστική περιουσία επιστρέφει σε αυτούς που την έκτισαν: στους εργαζόμενους. Δεν ευλογούνται τα όπλα των αντιπάλων στρατών στο όνομα του κοινού Θεού, ο οποίος μπερδεύεται σε ποιόν από τους δύο να δείξει την εύνοιά του. Ο φανατικός εκλογικεύεται. Ο αυτοκτονικός τρομοκράτης μένει χωρίς ιδεολογικό πυροκροτητή.

Οι γυναίκες δεν φτιαχτήκαμε από το πλευρό του άνδρα. Δεν γεννηθήκαμε για να εγκλωβιστούμε στον γυναικωνίτη που έχει βαθιά στο μυαλό του ο ιερέας και ο padre padrone μας. Δεν είμαστε “ακάθαρτες” όταν έχουμε έμμηνο ρύση. Δεν δαιμονοποιείται η σεξουαλικότητα. Γίνεται ανεκτή η διαφορετικότητα, απενοχοποιείται η αντισύλληψη, εξαφανίζεται η υποκρισία. Θάβουμε οριστικά τον μαύρο θρησκόληπτο Μεσαίωνα, την Ιερά Εξέταση, την Τζιχάντ, τις Σταυροφορίες και όλα τα πολεμοχαρή “ιερά κείμενα”, τα γραμμένα από αγράμματους βεδουίνους της ερήμου, σφαγείς αρχηγούς φατριών, σπαθοφόρους της Εποχής του Χαλκού και ρασοφόρους παραχαράκτες της Ιστορίας. Παύει η καταστροφή πολιτιστικών θησαυρών και το κάψιμο λογοτεχνικών και επιστημονικών βιβλίων, ...ενίοτε και ανθρώπων.

Βγάζοντας τους παραμορφωτικούς φακούς της Θρησκείας, ο Κόσμος φωτίζεται και λάμπει. Η υιοθέτηση του ορθολογισμού και της συναίσθησης αντικαθιστούν την αποδοχή του πόνου ως υπέρτατη πρόθεση του Θεού και αφορμή για εξιλέωση (με κορυφαίο παράδειγμα την σταύρωση του Ιησού). Οι λαοί παύουν να σέρνονται στα γόνατα, σηκώνονται όρθιοι. Ωριμάζουν και από υπάκουοι, φοβισμένοι, “δούλοι”, “αμαρτωλοί”, “ανάξιοι”, “ποίμνιο”, γίνονται πρωταγωνιστές της Ιστορίας. Η ηθική του δούλου αντικαθίστανται από την ηθική του Κυρίου, από την ηθική του Ανθρώπου.

Ναι! Μιας και ο Θεός δεν ξέρει να χορεύει*, αξίζει να μην υπάρχει Θεός! Αντ’ αυτού, επιλέγουμε την λατρεία για την Ζωή, την Φύση, την Επιστήμη την Αμφισβήτηση την Γνώση και την Απόδειξη, την Ανθρωπιά, την Αυτοπεποίθηση, την Παρηγορητική και Υποστηρικτική Συντροφικότητα, την Εξέλιξη, την Μοιρασιά και την Χαρά. Χωρίς δούναι και λαβείν.

* “Ο θεός είναι νεκρός! Θα πίστευα σε έναν Θεό εάν ήξερε να χορεύει!” από το έργο  του Φρειδερίκου Νίτσε “Τάδε έφη Ζαρατούστρα”