Για τους δολοφόνους του Αντώνη...

Ο «ύπαρχος» σπρώχνει στη θάλασσα τον 36χρονο Αντώνη Καρυώτη. Tον αφήνει να πνιγεί. Το Blue Horizon συνεχίζει το ταξίδι του σαν να μη συνέβη τίποτα. H «βαριά απάθεια» δεν είναι πια ατομική. Ο ριζικός ψυχωτικός αυτισμός είναι συλλογικός. Μέσα σ’ αυτή τη σάπια «συλλογικότητα» χάνεται η ανθρωπιά.

Είναι ο άνθρωπος-εξάρτημα της μηχανής, που λειτουργεί χωρίς την παρεμβολή της σκέψης, μηχανικά, αντανακλαστικά, σαν πιόνι και μαριονέτα.

Οι θεωρητικοί μιλούν για τον τεχνολατρικό πολιτισμό και την «αφαιρετική ενοποίηση» που οδήγησε «στο μαθηματικό φάντασμα της πραγματικότητας» και στη «φαντασιακή κοινωνία» που αποτελείται από «ανθρώπους-πράγματα», από τον «άνθρωπο-εξάρτημα».
Η αποανθρωποποίηση γίνεται πιο κατανοητή στην πραγματική ζωή όπου η κυρίαρχη ιδεολογία και οι εφαρμοσμένες πολιτικές νομιμοποιούν την αναπαραγωγή ενός συστήματος που αποκλείει τον άλλον με βίαιο τρόπο. Τα άτομα διακρίνονται πλέον σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που αναγνωρίζονται ως «πραγματικά» ανθρώπινα υποκείμενα (τα «φυσιολογικά»), και άρα άξια να είναι ισότιμα μέλη της πολιτικής κοινότητας, και σε αυτά που θεωρούνται «μη φυσιολογικά», «παρεκκλίνοντα» και άρα μη ισότιμα.

 Ο χαρακτηρισμός κάποιων ανθρώπων ως «φυσιολογικών» έχει ως λογική συνέπεια την «αποανθρωποποίηση» των «άλλων», των θεωρούμενων ως «μη φυσιολογικών», που δεν αναγνωρίζονται πια ως ισότιμοι, αλλά θεωρούνται ως ένα είδος «παρία», «γυμνού» από κάθε δικαίωμα, από κάθε πολιτική και νομική προστασία. Εδώ ισχύει το ανάλογο του homo sacer, του δούλου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που δεν προστατευόταν από κανένα νομικό πλαίσιο και ο καθένας μπορούσε να τον σκοτώσει ατιμώρητα. Ο «δούλος» αυτός είναι σήμερα -τηρουμένων των αναλογιών- ο πρόσφυγας, ο μετανάστης, η γυναίκα, ο ομοφυλόφιλος, ο ΑμεΑ, ο Αντώνης, ο Ζακ, ο Λουκμάν, ο Φύσσας, ο Θανάσης Καναούτης στο Περιστέρι…

Αυτές οι κανονιστικές αντιλήψεις με τις οποίες κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι σε «φυσιολογικούς και μη φυσιολογικούς», «διδάσκονται» στο σχολείο, στην Εκκλησία, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα ακροδεξιά κόμματα, στη μουσική τραπ, στις παρέες…

Γι’ αυτό είναι θέμα δημοκρατίας η απαξίωση των ιδεών αλλά και των δομών εξουσίας που δεν αναγνωρίζουν όλα τα ανθρώπινα όντα ως ανθρώπινα.  

Γι’ αυτό οι διαμαρτυρίες μας για την φρικτή δολοφονία του Αντώνη είναι τόσο μία αντίδραση στην ηθική κατάρρευση της κοινωνίας, ημών δηλαδή των ίδιων, όσο και η προβολή ενός δημοκρατικού αιτήματος για τη συγκρότηση μιας νέας ηθικής, η οποία θα προκρίνει τον σεβασμό για τον Άλλο και την άρνηση κάθε είδους βίαιου αποκλεισμού με επίγνωση του ρόλου που διαδραματίζουν οι ταξικές σχέσεις και οι σχέσεις εξουσίας στη διαμόρφωση των υποκειμένων….

*Η φωτογραφία από τη διαμαρτυρία για τη δολοφονία του Αντώνη στο Ηράκλειο.