Ο γυναικοκτόνος των Γλυκών Νερών

 Δεν ήταν απάνθρωποι αλλοδαποί. Δεν ήταν φριχτοί ληστές, ήταν ο ημεδαπός σύζυγος.

Είναι η έμφυλη βία που παροξύνεται, καθώς οι φορείς της φαλλοκρατίας, οι άντρες της πατριαρχίας αδυνατούν να αντιληφθούν τις κοινωνικές αλλαγές, τις αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων, τις αναφορές που έχουν χαθεί. Φοβούνται ότι χάνουν την «αρσενικότητά» τους, την ταυτότητά τους. Η αυτονόμηση των γυναικών βιώνεται ως απώλεια της δικής τους εξουσίας, ως απώλεια της προσωπικής τους αξίας και αυτοεκτίμησης.

Στο παραδοσιακό πατριαρχικό σχήμα, το να είσαι άντρας σήμαινε να είσαι ικανός να επιβάλλεσαι, να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά σου, να είσαι γενναίος, δυνατός, κυρίαρχος και ενίοτε επιθετικός. Τα στερεότυπα αυτά είναι βαριά για να τα επωμίζεται κάποιος σε μία κοινωνία που αλλάζει. Φοβάται και νιώθει αδύναμος, χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Εκείνοι που αδυνατούν να δεχθούν τις αλλαγές της κοινωνίας είναι οι μεγαλομανείς «ναρκισσιστικές προσωπικότητες», γράφει η ψυχίατρος Marie-France Hirigoyen. Η διαταραχή της ναρκισσιστικής προσωπικότητας(TPN) παρατηρείται κυρίως στους άντρες. Οι άντρες-νάρκισσοι αντιμετωπίζουν ωφελιμιστικά τις σχέσεις τους με τις γυναίκες: Θέλουν άμεση ευχαρίστηση, να αγαπώνται, να τους επιθυμούν και να τους θαυμάζουν, χωρίς να δώσουν κάτι ως αντάλλαγμα. Εάν η ευχαρίστηση αμβλύνεται, αναζητούν μία άλλη «γυναίκα-τρόπαιο», προκειμένου να ανεβάσουν την αξία τους. Οι άντρες που θεωρούνταν δυνατοί αλλά τώρα αποδεικνύονται εύθραυστοι, νοσταλγούν την εποχή που ως «αρχηγοί της φαμίλιας» είχαν πλήρη εξουσία πάνω στη γυναίκα και τα παιδιά. Αυτοί είναι που τείνουν να ταυτίζονται με το πρότυπο της «θριαμβεύουσας αρσενικής δύναμης». 

Θα έλεγα, ότι αυτοί που οχυρώνονται πίσω από τις παλιές αναφορές και «αξίες», πίσω από την παράδοση της πατριαρχίας και τελικά του φασισμού, είναι αυτοί που σκότωσαν τον Ζακ, είναι οι δολοφόνοι της Ελένης, είναι ο μανιάτης που δολοφόνησε τη «σύζυγό» του, είναι και ο γυναικοκτόνος των Γλυκών Νερών, είναι όλοι αυτοί που γυρεύουν τα παλιά τους προνόμια μέσα από τη φυσική και ψυχολογική βία. Είναι εν γένει οι γνωστοί “νοικοκυραίοι”, οι θεματοφύλακες της παράδοσης και της συντήρησης, αυτοί που είναι ικανοί να σκοτώσουν τον Άλλο, τη γυναίκα, τον ξένο, τον μετανάστη, τον διαφορετικό, καθώς θεωρούν ότι τους απειλεί, ότι τους ακυρώνει την ταυτότητα, την ίδια τους την ύπαρξη, αυτή που εδράζεται σε μια σάπια, παρωχημένη φαλλοκρατική εξουσία και κοινωνία. 

Ο φαλλοκράτης γυναικοκτόνος των Γλυκών Νερών δεν είναι η εξαίρεση, είναι το αποτέλεσμα της βαθιάς συντηρητικής και πατριαρχικής κοινωνίας μας. Είμαστε, τελικά, εμείς. Ναι, εμείς που φρικιούμε...