Η βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους

Ισραηλινοί στρατιώτες επιτίθενται με πρωτοφανή αγριότητα σ' ένα... φέρετρο. Η βαρβαρότητα του κράτους του Ισραήλ και η λειτουργία του ως κοινού δολοφόνου συνεχίζεται.

Μιλώ για το κράτος του Ισραήλ, που λειτουργεί ως άτεγκτη πολεμική μηχανή και όχι για όλους τους Ισραηλινούς. Μιλώ γι’ αυτούς που υποστηρίζουν αυτή τη λειτουργία. Μιλώ για την ισραηλινή δεξιά, η οποία σύμφωνα με τον Εβραίο διανοούμενο Daniel Salvatore Schiff πρόδωσε την ιστορία του Ολοκαυτώματος προς χάρη γεωστρατηγικών συμφερόντων.

Οι Ισραηλινοί σκοτώνουν, γιατί θεωρούν ότι απειλούνται. Τους απειλούν οι λέξεις του διάσημου Αμερικανο-Εβραίου Νόαμ Τσόμσκι. Τους απειλούν όσοι αισθάνονται αλληλεγγύη στον πόνο των Παλαιστινίων. Τους απειλούν τα σχολεία του ΟΗΕ, το νοσοκομείο της Ερυθράς Ημισελήνου και το κτήριο των διεθνών μέσων ενημέρωσης που ισοπέδωσαν.

Και διερωτάται κανείς, γιατί αυτοί που απειλήθηκαν από την Τελική Λύση, την επιβάλλουν στους άλλους; Που εδράζεται ο απάνθρωπος φανατισμός εκείνων που οι ανιόντες τους τον υπέστησαν από τους ναζί;

Ιστορικά ο εβραϊκός φονταμενταλισμός δημιουργήθηκε το 1975 από την αντίδραση του Ισραήλ στην απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία καταγγελλόταν ο σιωνιστικός ρατσισμός. Στη βάση αυτή και με το σύνθημα «Όλος ο κόσμος είναι εναντίον μας» οι εξτρεμιστές του ριζοσπαστικού εθνικού θρησκευτικού κόμματος καλλιέργησαν μια νέα μορφή φανατισμού που εκτρεφόταν από την εντατικοποίηση της πνευματικής διάστασης του σιωνισμού, με αποτέλεσμα οι ισραηλινοί από εκλεκτός λαός του Θεού να γίνουν τα επίλεκτα θύματα όλου του κόσμου! Στη θυματοποίηση αυτή βασίζεται και η κατηγορία εναντίον του ίδιου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών από τον Ισραηλινό υπουργό πληροφοριών και διασποράς Youli Edelstein για «αντισημιτισμό»! Κι αυτό γιατί τα Ηνωμένα Έθνη… τόλμησαν να υιοθετήσουν την έκθεση της επιτροπής έρευνας για την πολύνεκρη εισβολή στη Γάζα τον Γενάρη του 2010 που μιλούσε για εγκλήματα πολέμου. Θυμίζουμε ότι το 1995, σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος Λικούντ έκαψαν μια κούκλα-ομοίωμα του Ράμπιν. Λίγο καιρό μετά ο Ράμπιν δολοφονήθηκε από οπαδό του ριζοσπαστικού εθνικού θρησκευτικού κόμματος! Ο φανατισμός αυτός, όταν βρίσκεται στην εξουσία, συνοδεύεται από έναν ορισμένο ολοκληρωτισμό, καθώς αναζητά με τίμημα ακόμη και την εξαφάνιση του Άλλου την Ενότητα, η οποία είναι πάντα «μονολιθική».

Το ολοκληρωτικό καθεστώς, παρασυρόμενο από τη φρενίτιδα της βίας εντείνει τον τρόμο και τη βία με μια συνεχώς επιταχυνόμενη κίνηση που τείνει προς την «Αποκάλυψη». Υπάρχει, άραγε, τρόπος αντιμετώπισης του φανατισμού; Σύμφωνα με τον Κλαούζεβιτς, όπως τον παραθέτει ο Π. Κονδύλης στη «Θεωρία του Πολέμου», «μέσα στον πολιτισμό υπάρχει τόσο ένα πρακτικά επαρκές ισοζύγιο των αντίρροπων τάσεων του ανθρώπου, έτσι ώστε να διατηρείται η ειρήνη, όσο και αρκετή ένταση, έτσι ώστε ένας πόλεμος δεν αποκλείεται, αλλά μάλλον προετοιμάζεται». Συνεπώς, ο πόλεμος ή η ειρήνη είναι το αποτέλεσμα του συσχετισμού αυτών των αντίρροπων δυνάμεων αλλά και της δημιουργίας «μίσους» μέσω της χειραγώγησης των μίντια και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Γι’ αυτό το λόγο, το κίνημα κατά του πολέμου και η κουλτούρα της ειρήνης, δηλαδή η εκπαίδευση στο σεβασμό και την κατανόηση του Άλλου, έχουν θεμελιώδη σημασία...