Χαρταετός

[ Αθηνά Παπαργύρη / Ελλάδα / 08.03.22 ]

Χαζεύει από το παράθυρο της, που βλέπει στη θάλασσα, ένα μικρό αγόρι με αφράτα μαγουλάκια που προσπαθεί να πετάξει τον χαρταετό του. Καθαρά Δευτέρα σκέφτηκε. Τελευταία χάνει εύκολα τις μέρες. 

Βλέπει την ένταση στα μάτια του, καθώς δένει σφιχτά στα σχοινιά κι άλλη ουρά. Το έλεγε και ο πατέρας της, για να πάει ψηλά ο χαρταετός θέλει μεγάλη ουρά. Χαμογελά. Το αγοράκι ελέγχει τη φορά του αέρα και αρχίζει να τρέχει προσπαθώντας να ανεβάσει ψηλά τον χαρταετό του. Εκείνος δεν του κάνει το χατίρι. Σηκώνεται για λίγο και μετά πέφτει απότομα στο έδαφος τσακίζοντας τα ξύλα του. Το αγόρι τρέχει γεμάτο αγωνία, τον μαζεύει με τρυφερότητα και διορθώνει τις φθορές του. Ανακουφισμένο που δεν έχει πάθει ζημιά αρχίζει να τρέχει πάλι στην αμμουδιά. Δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια. Κατακόκκινο και λαχανιασμένο από το τρέξιμο φαίνεται να πεισμώνει ακόμα περισσότερο. Τραβά και τεντώνει απότομα το σκοινί μιμούμενο κάποια τεχνική που του έχουν δείξει οι γονείς του. 

Το αεράκι του κάνει τη χάρη και τραβά τον χαρταετό προς τα πάνω. Φαίνεται πως αυτή τη φορά δούλεψαν όλα. Η επιμονή του, η τεχνική του, το τρέξιμο που έριξε. Οι καστανές μπουκλίτσες του γαργαλούν το μετωπάκι του, καθώς εκείνο με μάτια που λάμπουν από χαρά και περηφάνια καμαρώνει τον χαρταετό του που πετά όλο και πιο ψηλά, γεμίζοντας χρώματα τον ουρανό και ανεμίζοντας την πλουμιστή  ουρά του.

Με το ροζιασμένο της χέρι τακτοποιεί μια κάτασπρη τούφα που της κλέβει τη θέα. Με μελαγχολικό βλέμμα σκέφτεται πως σε λίγο το αγόρι θα πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει τον χαρταετό του. Θα τον μαζέψει πίσω κλείνοντας τον σε κάποια ντουλάπα ή θα αφήσει το σχοινί και θα τον αφήσει να συνεχίσει το ταξίδι του στους αιθέρες, χωρίς πια εκείνο να συμμετέχει στο παιχνίδι τους.

Το μυαλό της ταξιδεύει στο γιο της. Πέντε χρόνια έχει περάσει δίπλα σε αυτό το παράθυρο του οίκου ευγηρίας, χωρίς το δικό της «χαρταετό». Αναστενάζει και προσεύχεται δυνατά. «Ας συνεχίζει Παναγιά μου το ταξίδι του, ελεύθερος, όλο χρώματα, μακριά από σύρματα και ψηλά δέντρα κι ας τελείωσε για μένα το παιχνίδι».