Έξι μήνες μετά την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία σχεδιάζει να προσαρτήσει μέρος του εδάφους που έχει καταλάβει. Από την πλευρά τους, οι δυτικές χώρες παρέχουν στην αμυνόμενη χώρα(σ.σ. την Ουκρανία) όλο και πιο εξελιγμένα όπλα, και την ίδια στιγμή στέλνουν διμοιρίες «στρατιωτικών συμβούλων». Η Μόσχα δεν θέλει πλέον απλώς να υποτάξει την Ουκρανία, αλλά να χαράξει τα σύνορά της. Η Ουάσιγκτον δεν θέλει πλέον να συγκρατήσει τη Ρωσία, αλλά να την νικήσει. Τίποτα δεν φαίνεται να σταματά αυτόν τον κύκλο όπου καθένα από τα στρατόπεδα, που κυριαρχούνται ολοένα και περισσότερο από τους υποστηρικτές του πολέμου, πιστεύει ότι έχει ελεύθερα τα χέρια επειδή στοιχηματίζει ότι ο αντίπαλος, ακόμη και αν βρεθεί στη γωνία, δεν θα διαπράξει ποτέ το ανεπανόρθωτο (σ.σ. να προσφύγει στα πυρηνικά όπλα) προκειμένου να απελευθερωθεί. Ωστόσο, τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από τέτοιες λανθασμένες προγνώσεις.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν στον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelensky ότι θα τον βοηθήσουν να ανακτήσει στρατιωτικά το έδαφος που κατέκτησε ο εχθρός. Του ανέθεσαν τον ορισμό των αποστολών και την κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης των επιχειρήσεων που αποσκοπούν στην κινητοποίηση της κοινής γνώμης. Εάν, όπως φοβάται κανείς, η Ρωσία προσαρτήσει ολόκληρο ή μέρος του Ντονμπάς αυτό το φθινόπωρο ή τις περιοχές Χερσώνα και Ζαπορίζια λίγο νοτιότερα, η Δύση θα βοηθήσει το Κίεβο να τις ανακαταλάβει, παίρνοντας το ρίσκο μιας ακόμη πιο άμεσης και πιο επικίνδυνης αντιπαράθεσης με τη Μόσχα, με ενδεχόμενη εφαρμογή της πυρηνικής προστασίας στα εδάφη αυτά… (σ.σ. το ίδιο είπε και ο Πούτιν στο διάγγελμά του και ο κίνδυνος της πυρηνικής αντιπαράθεσης να έρχεται όλο και πιο κοντά)
Και το ζήτημα των κυρώσεων πρέπει να προσεγγιστεί με τον ίδιο ρεαλισμό, γιατί και εκεί δεν πρόκειται για απλή πόζα. Τα κράτη που θέλουν να «τιμωρήσουν τη Ρωσία» έφτασαν αναμφισβήτητα (δεν μπορεί πλέον να αποκτήσει ανταλλακτικά και ευαίσθητες τεχνολογίες), αλλά χωρίς να πλησιάσουν τους αναμενόμενους στόχους πριν από έξι μήνες. Την 1η Μαρτίου, ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Bruno Le Maire καυχήθηκε: «Θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας. (…) Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στη διαδικασία να ανακαλύψει τη δύναμή της. Αλίμονο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο δεν είναι ένα αντιδυτικό άντρο, μόλις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "Η συρρίκνωση της ρωσικής οικονομίας το δεύτερο τρίμηνο ήταν μικρότερη από την αναμενόμενη», ενώ «οι επιπτώσεις του πολέμου στις κύριες ευρωπαϊκές χώρες ήταν πιο αρνητικές από ό,τι αναμενόταν». Αν και μειωμένες, οι ρωσικές εξαγωγές ενέργειας είναι πιο κερδοφόρες για τη Μόσχα λόγω της ανόδου των τιμών. Η χρηματοδότηση της «ρωσικής πολεμικής μηχανής», συνεπώς, δεν έχει υποφέρει, σε αντίθεση με την αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων, που έχει πληγεί από την άστοχη απόφαση των ηγετών τους. Η κοινή ενεργειακή πολιτική (σ.σ. της ΕΕ) της οποίας αυτές οι κυρώσεις επρόκειτο να αποτελέσουν το αποκορύφωμα, οδηγεί, επομένως, σε μια αμείωτη καταστροφή. Ειδικά για ευάλωτες κατηγορίες, των οποίων το διαθέσιμο εισόδημα είναι ήδη ελάχιστα πάνω από την ίσαλο γραμμή…
Σερζ Χαλιμί
https://www.monde-diplomatique.fr/2022/09/HALIMI/65068
