Χειρότερο κι από το έγκλημα είναι η συγκάλυψή του, είναι η προσπάθεια δικαιολόγησης της βαρβαρότητας στο όνομα της τήρησης του νόμου, με ψευδοπλασίες, στρεψοδικίες και ψευδολογίες. Μετά τη Θεσσαλονίκη, τα ΜΑΤ των Μητσοτάκη-Θεοδωρικάκου άνοιξαν το κεφάλι φοιτητών της Αθήνας γιατί «πιθανολόγησαν» σύμφωνα με έγγραφό τους ότι θα «διατάρασσαν δυσανάλογα την κοινωνικοοικονομική ζωή της συγκεκριμένης περιοχής». Μόνο που το Σάββατο το βράδυ όλα τα μαγαζιά κι όλες οι υπηρεσίες είναι κλειστές! Αλλά, όπως θα έλεγε και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, μπορούν να «πιθανολογήσουν τα γρούνια;»
Όχι, δεν μπορούν. Αλλά ενίοτε δεν μπορούν ούτε οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων όταν τυφλώνονται από τις κομματικές παρωπίδες! Τηρούμε το νόμο είπε ο πρύτανης του ΑΠΘ δίκην κυβερνητικού εκπροσώπου. Στο όνομα του νόμου, λοιπόν, ανοίγει κεφάλια η αστυνομία των Μητσοτάκη-Θεοδωρικάκου. Μόνο που ο νόμος αυτός, κύριε πρύτανη, δεν είναι εκ Θεού, που εστάλη μέσω του Μωυσέως, αλλά είναι δημιούργημα της κυβερνητικής πλειοψηφίας και του ψευδο-μωυσή της!
Και είναι άδικος ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, είναι αυταρχικός και άδικος ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Γιατί το ανώτατο κριτήριο της νομιμότητας δεν είναι ο νόμος καθεαυτός αλλά η ουσιαστική δικαιοσύνη.
Κι αν δεν μπορούμε να ορίσουμε τι είναι δικαιοσύνη, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι δεν είναι δίκαιο το νέο εργασιακό δίκαιο, ότι είναι εντελώς άδικο το νέο πτωχευτικό δίκαιο και το ξεσπίτωμα φτωχών ανθρώπων, ότι είναι ζωντανός θάνατος οι απολύσεις και η ανεργία, ότι είναι απόλυτη αδικία η βία χωρίς λόγο εναντίον νέων ανθρώπων καθώς ακούνε μουσική, ότι είναι βαρβαρότητα η υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας των «κάτω»…
