Μάριο Λούτσι: Μέσα στο χρόνο

Mario Luzi

Da “Tre note” (1952)

Dentro l’ anno

In fretta in fretta, ed a motoreacceso,

due parole d’addio, due frasifiacche

sui tempi d’unavolta, sui caduti

per via, non per questomenovivi

deivivi “perchèimmortale è l’infanzia”.

Scendo e giàinfili a tutto gas lacurva.

È quell’oratradesinare e cena

cheiragazzi sotto casa concertano

che fare delloscorcio di domenica.

Ilgelataioriammonticchiaiconi,

spingeiltriciclo, suona la suatromba.

Esce sole, vagiù sotto la coltre,

pioviscola, la polverespruzzata

sente forte, igelsominisentono

più forte, ilgrano è alto come deve

a  questopuntodell’anno. Tutto giusto,

cifrasucifradellasomma, esatto

almillesimo: o almenocosì pare,

almenocosìilcuore è pronto a credere.

 Μάριο Λούτσι(*)

Από «Τρεις σημειώσεις»

Μέσα στο χρόνο

Στα πεταχτά, και μ’ αναμμένη τη μηχανή,

δυο τελευταία λόγια, δυο χλιαρές κουβέντες

για τα αλλοτινά, για κείνους που ‘πεσαν

στην πορεία, διόλου λιγότερο για τούτο ζωντανοί

από τους ζωντανούς «γιατί αθάνατη ειν’ η νιότη».

Κατέβηκα και τ’ αυτοκίνητο χανόταν κιόλας στη στροφή.

Είναι η ώρα κείνη ανάμεσα στο γεύμα και το δείπνο

που τα παιδιά μπροστά στο σπίτι σχεδιάζουν

πώς θα περάσουν το υπόλοιπο της Κυριακής.

Ξαναμαζεύει τα χωνάκια του ο παγωτατζής,

σπρώχνει το τρίκυκλο, την καραμούζα του φυσάει.

Βγαίνει ο ήλιος, στα σύννεφα κρύβεται πάλι,

ψιχαλίζει. Η ραντισμένη σκόνη

μυρίζει δυνατά, τα γιασεμιά μυρίζουν

ακόμη πιο πολύ. Το στάρι έχει ψηλώσει

στην ώρα του όπως πρέπει. Όλα σωστά,

όλα λογαριασμένα με ακρίβεια, στο χιλιοστό

υπολογισμένα – ή τουλάχιστον έτσι μοιάζει,

έτσι τουλάχιστον η καρδιά ειν’ έτοιμη να το δεχτεί.

 (Μετάφραση: Φ.Γκ.)

 (*) Γεννήθηκε και πέθανε στη Φλωρεντία (1914-2005). Χρόνος – αιωνιότητα,άτομο – κόσμος: παραδειγματική αντιπαράθεση του φλωρεντινού ερμητισμού αλλά και της μεταμόρφωσης που ακολουθεί, είναι το κεντρικό θέμα της ποίησης του Λούτσι.