Δυστοπικό Μέλλον

Ακροβατώ στην σκέψη μου, θέλω ταυτόχρονα να αποφύγω ψεκασμένες θεωρίες, τα γεγονότα όμως είναι εκεί, ακλόνητα και αδυσώπητα. Θα αφήσω εσάς, να τα συνθέσετε. Εγώ απλά θα σας τα παραθέσω και μετά θα αναρωτηθώ πάνω σε αυτά.

Α) Κάθε μέρα στον Καπιταλισμό, χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι πετάγονται σε μακρόχρονη ανεργία, καθώς αντικαθίστανται από ρομπότ, τεχνητή νοημοσύνη, ή αυτοματοποιείται η εργασία τους: οδηγοί τραίνων και τραμ, διερμηνείς, εργάτες σε εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας, εργαζόμενοι στις μεταφορές, σε ξενοδοχεία, καθαρισμό, τράπεζες, φύλαξη, διαχείριση υπηρεσιών και διακίνηση πληροφορίας, κ.α..

Β) Θεαματική μείωση γεννήσεων λόγω κρίσης, άγχους επιβίωσης, έλλειψης βοήθειας από κράτος και ευρύτερη οικογένεια, στις ανεπτυγμένες χώρες. Η ανανέωση του πληθυσμού μιας χώρας απαιτεί 2,1 γεννήσεις ανά ζευγάρι αλλά η τάση είναι προς την μονάδα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε γενιά θα είναι σε πλήθος η μισή της προηγουμένης, έως τον πλήρη εκφυλισμό.

Αντίθετα, τα “άνεργα και άχρηστα στόματα για τον Καπιταλισμό” στον Τρίτο Κόσμο αυξάνονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, απειλώντας σοβαρά την (ανισοκατανεμημένη) ευημερία του 1 ου και του 2 ου Κόσμου…

Γ) Παρατηρείται το οξύμωρο σχήμα, ο Καπιταλισμός να εκμεταλλεύεται στο έπακρον τον απλό εργαζόμενο (ατελείωτες και απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση κυριακάτικης αργίας, μισθοί πείνας) και από την άλλη, να τον μετατρέπει σε ασύμφορο καταναλωτή με την ανεργία και τα ψίχουλα για αμοιβή, καθώς ο τελευταίος αδυνατεί να βγάλει τον μήνα με πενταροδεκάρες, όχι να καταναλώσει.

Δ) Η έρευνα σε θέματα κλωνοποίησης έχει ήδη κάνει τεράστια βήματα. Κλωνοποιήθηκαν θηλαστικά (με πρώτο, το πασίγνωστο πρόβατο Ντόλλυ), θεωρείται βέβαιο ότι ήδη κλωνοποιήθηκαν πίθηκοι και υποπτευόμαστε ότι δεν θα αργήσει (εάν δεν εκτελούνται ήδη μυστικά πειράματα…) η κλωνοποίηση ανθρώπων. Τα στοιχεία αυτά πλέκονται μεταξύ τους και υφαίνουν ένα τρομακτικό μέλλον για τους διαβιούντες υπό Καπιταλισμό και Ιμπεριαλισμό. Πείτε μου έναν λόγο, έναν μοναδικό λόγο, να μην σκεφθούν οι καπιταλιστές – ιμπεριαλιστές να μας ξεφορτωθούν οριστικά (πρώτα τους λαούς του Τρίτου Κόσμου και στην συνέχεια τους υπόλοιπους). Δεν αγοράζουμε ακριβά αυτοκίνητα, σπίτια, κοσμήματα, δεν ταξιδεύουμε 1η θέση και σε πεντάστερα ξενοδοχεία, δεν τρώμε gourmet, δεν ντυνόμαστε ακριβά. “Εκ του μη έχοντος, ουκ λάβεις”! Αντίθετα γκρινιάζουμε, απεργούμε, στήνουμε οδοφράγματα, διαδηλώνουμε, διαβάζουμε, φιλοσοφούμε και προετοιμάζουμε ανατροπές. Προσπάθησαν απεγνωσμένα να μας παραλύσουν. Σάπισμα με γκλομπς και πλαστικές σφαίρες στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, φασίστες στο σβέρκο μας, υπερεξοπλισμοί και τοπικοί πόλεμοι, διαστρέβλωση της Ιστορίας στο σχολείο και της πραγματικότητας στις ειδήσεις, μας μπούκωσαν ναρκωτικά, βαρβιτουρικά, κινητά και απομόνωση, σαββατιάτικο μηχανικό σεξ και ξύλο στα γήπεδα. Δεν κατάφεραν ακόμη να μας ξεπαστρέψουν και ανησυχούν τα μάλα...

 Μπορεί να μας ρουφούν το αίμα, να μας αντικαθιστούν με ρομπότ, αλλά στριμωγμένοι στην γωνία, απελπισμένοι, αδέκαροι και θυμωμένοι, είμαστε μια εν δυνάμει ατομική βόμβα για το Σύστημα. Μέχρι να εξαφανιστούμε με την φυσική διαδικασία, κάνοντας όλο και λιγότερα παιδιά, απαιτείται κάποιος χρόνος που ίσως το φυτίλι προλάβει να σκάσει την βόμβα.

Πειρασμός για την σάπια εκμεταλλευτική εξουσία είναι η Ντόλλυ – άνθρωπος. Πόσο ωραίο θα ήταν να επιταχυνθούν τα πειράματα και να κατασκευαστούν όχι ακριβώς αντίτυπά μας, αλλά ανθρωποειδή. Άνθρωποι όμοιοι με εμάς με μια μικρή διαφορά: εγκέφαλο υποβαθμισμένο, δουλοπρεπή, προγραμματισμένο για στοιχειώδεις λειτουργίες. Δεν θα σκέπτεται, θα καταναλώνει μόνο τις αναγκαίες θερμίδες, δεν θα κοστίζει η διαβίωσή του πολλά, δεν θα απεργεί και θα εργάζεται αδιαμαρτύρητα στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Δεν θα αντικαταστήσουν όλους. Μόνο την εργατική τάξη στην ευρεία έννοιά της. Η αστική τάξη, ξέγνοιαστη θα αποκομίζει την υπεραξία που αποκόμιζε και πριν, χωρίς άγχος και ταξικό κίνδυνο και θα καταναλώνει! Θα καταναλώνει πολύ! Μπίνγκο!

Στον προβληματισμό σας, προσθέστε και την ευχή (και ρεαλιστικό στόχο ταυτόχρονα) του Λένιν, ήδη από εκείνη την εποχή: “Κάθε φορά που ο καπιταλιστής βάζει ένα καινούργιο μηχάνημα στο εργοστάσιο, οι εργαζόμενοι δεν χαίρονται. Πολλές οικογένειες θα πεινάσουν γιατί θα απολυθούν άνθρωποι που δεν χρειάζονται και όσοι μείνουν θα κάθονται φρόνιμα για να μην χάσουν και αυτοί το μεροκάματο. Δεν είμαστε ενάντια στα μηχανήματα, στην πρόοδο και στον εκμοντερνισμό της βιομηχανικής παραγωγής. Τουναντίον. Αυτό που κάνουμε εμείς στον σοσιαλισμό είναι να αναθέτουμε τις βαριές και ανιαρές δουλειές στα μηχανήματα και να μειώνουμε τον εργάσιμο χρόνο. Παλεύουμε για μια κοινωνία όπου ο εργαζόμενος θα δουλεύει μόνο όσο είναι απαραίτητο και τον επιπλέον κερδισμένο χρόνο θα τον χρησιμοποιεί για την ανατροφή των παιδιών του, για τον/την σύντροφό του, για μόρφωση, πολιτισμό, ταξίδια και ψυχαγωγία”. Συμπληρώνω, “Τότε τα ρομπότ, οι νέοι αλγόριθμοι και γενικά τα τεχνολογικά επιτεύγματα θα είναι καλοδεχούμενα με ζητωκραυγές στους χώρους δουλειάς, η δε κλωνοποίηση θα περιοριστεί στην παραγωγή δυσλειτουργικών ανθρώπινων οργάνων, παίζοντας τον ρόλο του θεράποντος από ανίατες ασθένειες και όχι του Φρανκεστάιν”.

Λοιπόν;