Δεν είναι μόνο ντροπή, είναι έγκλημα.
Η εικόνα της μάνας που κρατάει το άψυχο κορμάκι της πεντάχρονης κόρης της στα παγωμένα νερά του Έβρου, θα στοιχειώνει τον σύγχρονο πολιτισμό και θα συνιστά μνημείο της υποκρισίας μας.
Η εικόνα των 39 προσφύγων που είναι αποκλεισμένοι στη νησίδα του Έβρου, θα είναι το μνημείο της ψεύτικης ανθρωπινότητάς μας.
Τα άψυχα κορμιά των ανθρώπων που επιπλέουν στα νερά του Αιγαίου, δεμένα με χειροπέδες, θα μαρτυρούν στους αιώνες των αιώνων το έγκλημα της κρατικής εξουσίας.
Πρόσφυγες, ανέστιοι και μετανάστες, άνθρωποι αόρατοι, χωρίς σκιά και όνομα, απλοί αριθμοί, απογυμνωμένοι από κάθε δικαίωμα, είναι εδώ, είναι παντού. Είναι οι Homo Sacer της ρωμαϊκής εποχής, οι δούλοι που στερούνται κάθε συμβολικής και πολιτικής σημασίας, χωρίς ιθαγένεια, χωρίς νομικά δικαιώματα, χωρίς προστασία,
είναι οι άνθρωποι της γυμνής (naked) ζωής, το απόλυτο υποκείμενο στο οποίο η βία του κράτους (αλλά και των «πολιτών» του) ασκείται ατιμώρητα και εν πλήρη ελευθερία,
είναι εδώ, στα ποτάμια και στις θάλασσες, που ένας κουκουλοφόρος ξεγυμνώνει έναν πρόσφυγα, τον ρίχνει στο νερό, κάποτε αλυσοδεμένο
είναι εδώ που γίνονται οι παράνομες επαναπροωθήσεις,
είναι εδώ δίπλα μας, στο Σχιστό και στη Μαλακάσα, στα γκέτο των φιλόξενων ευφημισμών
είναι στην σπερμολογία που καλλιεργεί τον μεγάλο φόβο της «μόλυνσης» του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού από τους «εισβολείς»!
Γι’ αυτό, λέω, αυτό που συμβαίνει δεν συνιστά όνειδος, είναι έγκλημα
Κι εμείς που το ανεχόμαστε, είμαστε συνένοχοι σ’ αυτό.
Γι’ αυτό, ας υψώσουμε φωνή, ας πάμε στον Έβρο, ας πολιορκήσουμε τα αρμόδια υπουργεία, τις πρεσβείες,
ας ξεσηκωθούμε,
όσο μας μένει ακόμη λίγη ανθρωπιά.
