Από την ΚουΚλουξΚλαν στους τζιχαντιστές

Τώρα η Βαρκελώνη. Αύριο η Αθήνα. Το μίσος των μελών της τζιχάντ, του ιερού πολέμου των φανατικών του Ισλάμ είναι «τυφλό», όπως «τυφλό» είναι και το μίσος των μελών της ΚουΚλουξΚλαν, ή των φασιστών και των ρατσιστών της εγχώριας Χρυσής Αυγής, που χτυπούν για να σκοτώσουν, που στρίβουν το μαχαίρι στην πληγή, ή ακόμα το τεχνολογικά ουδέτερο "μίσος" των δυτικών βομβών στη Συρία και αλλού.

Αλλά τι δημιουργεί αυτό το μίσος; Τι ωθεί χιλιάδες νέους από τη Δύση να στρατεύονται στον ISIS, ή να παίρνουν ένα βαν και σπέρνουν το θάνατο στο όνομα του Ισλαμικού Κράτους; Την απάντηση την έδωσε προ καιρού ένας καθηγητής της νομικής σχολής πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης: Ο τζιχαντιστής μπορεί και να είναι ένα παιδί από τη Δύση, έλεγε ο καθηγητής, από αυτά που αναζητούν στο Ισλάμ το χαμένο νόημα των δυτικών δημοκρατιών. Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι οι τζιχαντιστές του ISIS δεν είναι μόνο τα παιδιά της Δύσης, που ανακάλυψαν αίφνης το Ισλάμ για να βρουν το χαμένο νόημα της δυτικής δημοκρατίας, όπως λέει ο κύριος καθηγητής, είναι και οι νέοι που οι ίδιοι οι αμερικανοί στρατολόγησαν απ' όλο τον κόσμο προκειμένου να χτυπήσουν τον Άσαντ. Οι μιντιακοί στρατολογητές είναι οι ίδιοι που οιμώζουν τώρα για την καταστροφή και το «κακό ισλάμ», σε μια άνευ προηγουμένου τυφλή γενίκευση. Είναι οι ίδιοι που προετοίμασαν αυτόν τον πόλεμο, επικαλούμενοι τις δυτικές αξίες που υπάρχουν όσο και τα χημικά του Άσαντ ή τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, που δεν υπήρξαν ποτέ.   
Για να αντιληφθούμε το παιγνίδι των δυτικών, ας δούμε ένα παράδειγμα: Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Liberation ένας από τους αρχηγούς της εξέγερσης στη Λιβύη εναντίον του Καντάφι, ο Abou Abdallah Al-Sadek, στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης, στη συνέχεια, είναι ένας πρώην οπαδός της ισλαμικής τζιχάντ, του «ιερού πολέμου», δηλαδή, εναντίον της Δύσης και ιδρυτής μίας ακραίας μουσουλμανικής ομάδας αποτελούμενης από Λίβυους(GICL). Η ομάδα αυτή πριν την 11η Σεπτεμβρίου διέθετε δύο στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Αφγανιστάν, ενώ από το 2000 και εξής θα είναι ο αποκλειστικός εκπρόσωπος της Αλ Κάιντα στη Λιβύη, στρεφόμενη μεταξύ άλλων και εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι. Το εντυπωσιακό είναι πως στον αγώνα των Δυτικών εναντίον της μουσουλμανικής τρομοκρατίας υπήρξε, αρχικά, συνεργασία των αμερικανικών και άλλων μυστικών υπηρεσιών με το καθεστώς Καντάφι. Έτσι, ο Al-Sadek συνελήφθη από τη CIA το 2003 και παραδόθηκε στον Καντάφι. Το Μάρτιο του 2010, τόσο ο Al-Sadek όσο και άλλοι 214 φυλακισμένοι αντίπαλοι του καθεστώτος ελευθερώθηκαν ως υλοποίηση του προγράμματος «διαλόγου και συμφιλίωσης» που υλοποιούσε ο Saif Al Islam, γιος του Καντάφι. Και αίφνης έχουμε αλλαγή της στάσης της Δύσης προς τον Καντάφι. Η εξέγερση στη Λιβύη θα υποκινηθεί από τους Δυτικούς (με προεξάρχουσα τη Γαλλία), ξεκινώντας από την περιοχή του Τομπρούκ, δεκαπέντε χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Αίγυπτο. Ποιος και γιατί υποκίνησε την ανατροπή Καντάφι; Ακολουθώντας τα ίχνη του χρήματος φθάνει κανείς πολύ εύκολα στο άριστης ποιότητας πετρέλαιο της Λιβύης. Είναι όμως δυνατόν οι δυτικοί να συμμαχήσουν με τους τζιχαντιστές γι’ αυτό το λόγο; Είναι. 

Οι New-York Times επισήμαιναν τότε την ανησυχία των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και των χωρών της Ευρώπης για το ρόλο του Al-Sadek και της τρομοκρατικής ομάδας του στην μετα-Καντάφι εποχή. Τώρα οι δυτικοί προσπαθούν να βάλουν τάξη στο χάος της Λιβύης (και αλλού) που οι ίδιοι δημιούργησαν, εξοντώνοντας τους τζιχαντιστές του Al-Sadek, που τροφοδοτούν με οπλισμό και εκπαιδευμένους οπλίτες την ISIS στη Συρία. Γενικά η «στρατηγική του χάους» που ακολουθεί η Δύση σημαίνει: Προκαλούμε Χάος και ύστερα επεμβαίνουμε για να επιβάλλουμε την Τάξη (ειρήνη) με τους δικούς μας όρους. Αυτό που φαίνεται τρελό σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο, στους δυτικούς, φανατικούς οπαδούς της Παγκοσμιοποίησης και του κέρδους είναι απόλυτα λογικό. Για την ακρίβεια, όλα εντάσσονται στον λεγόμενο «ανορθολογικό ορθολογισμό»!  Μόνο με αυτή την «τρελή λογική» μπορούν να απαντηθούν ερωτήματα όπως: Γιατί ο πόλεμος στη Συρία, όταν το ίδιο δικτάτορες με τον Άσαντ υπάρχουν και στη Σαουδική Αραβία και αλλού; Η απάντηση είναι παιδαριώδης όσο και το ερώτημα: Γιατί ο Άσαντ δεν είναι μαζί μας, άρα είναι «κακός δικτάτορας», ενώ οι άλλοι είναι «καλοί» αφού είναι σύμμαχοί μας!

Οφείλουμε να το ξαναπούμε, όπως το υποστηρίξαμε και παλιότερα, ο ισλαμικός φονταμενταλιστικός μύθος για την αλλαγή του κόσμου έχει την ίδια αφετηρία με το μύθο για την αλλαγή του κόσμου με βάση τις δυτικές πολιτισμικές και πολιτικές αξίες. Σήμερα, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός ομνύει στην Παγκοσμιοποίηση. Δηλαδή στην αλλαγή του κόσμου με βάση τις δυτικές κυρίαρχες αξίες, που είναι αυτές της εκμετάλλευσης(λέγεται κατ’ ευφημισμό και «ανταγωνιστικότητα») και του κέρδους (λέγεται και «ανάπτυξη»). Αν προσθέσουμε στα παραπάνω και τα σεμινάρια στο Λευκό Οίκο για τη Βίβλο, τότε το μίγμα του φανατισμού γίνεται εκρηκτικό. Γι’ αυτό λέμε ότι τόσο ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η τζιχάντ είτε ως Αλ Κάιντα είτε ως ISIS είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της για την αλλαγή του κόσμου γράφει ο Τζον Γκρέι στο βιβλίο του «Αλ Κάιντα και η νεωτερικότητα». Ο σημερινός ιδιότυπος και ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ισλάμ είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος υποστηρίζει ο Γκρέι. Ο συγγραφέας δεν μιλάει τόσο για τον χριστιανικό φονταμενταλισμό που αντιστοιχεί στον ισλαμικό φονταμεταλισμό, αλλά στο γεγονός ότι οι Αμερικανοί πιστεύουν με θρησκευτικό τρόπο πως η αμερικάνικη κοινωνία είναι το «μοναδικό βιώσιμο μοντέλο» ανθρώπινης ανάπτυξης.

Αλλά και στην Ευρώπη, θα προσθέταμε, υπάρχει ένας αντίστοιχος «θρησκευτικός τρόπος», που μπορεί να μην είναι προτεσταντικός αλλά υπερασπίζεται με θρησκευτικό φανατισμό τις «δυτικές αξίες». Δείτε με τι –σχεδόν θρησκευτικό, δηλαδή ιδεοληπτικό- φανατισμό ο προτεστάντης Σόιμπλε υπερασπίζεται τη «Λιτότητα» και η Μέρκελ τις γερμανικές αξίες που επιβάλλονται στην Ευρώπη. Γενικά, «Τα κράτη της αγοράς» συνιστούν σήμερα τη μοναδική θεμιτή μορφή διακυβέρνησης σύμφωνα με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Αλλά τα «κράτη της αγοράς» ή οι περίφημες «αγορές» είναι μια αποκλειστικά δυτική κατασκευή η οποία δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Και, εντέλει, κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί τον ισχυρισμό της Αμερικής και της Δύσης γενικότερα ότι αποτελεί το πρότυπο ενός οικουμενικού πολιτισμού στο οποίο πρέπει να υπαχθούν όλοι.

Η αδυναμία των ΗΠΑ να παίξουν δια της πολεμικής επιβολής το ρόλο του παγκόσμιου αναμορφωτή, όπως φάνηκε στον πόλεμο του Ιράκ, του Αφγανιστάν αλλά και της Συρίας, τις οδήγησε στη συμμαχία με την Ευρώπη και αναθέρμανε την ατλαντική συμμαχία. Αλλά και πάλι το δυτικό μοντέλο ζωής και ανθρώπινης ανάπτυξης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και μάλιστα δια της βίας σε λαούς με διαφορετική παράδοση και τρόπο ζωής. Δεν μπορεί, επίσης, να θεωρείται θεμιτός, χωρίς να προκαλεί αντίδραση, ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων ιρακινών σ’ ένα πόλεμο που βασίσθηκε στο ψέμα, ή δεκάδων χιλιάδων Σύρων, επειδή, αίφνης, ανακάλυψαν οι δυτικοί ότι ο Άσαντ είναι δικτάτορας, ενώ στη φιλοαμερικανική Σαουδική Αραβία και αλλού δεν τίθεται θέμα. Πρώτα, λοιπόν, η Δύση είναι αυτή που επιτίθεται για να επιβάλει τις αξίες της (για την ακρίβεια τα συμφέροντά της) με την οπλική της υπεροχή και ύστερα είναι οι «υστερούντες οπλικά» που απαντούν με ό,τι τους απομένει, τη μεταφορά της αντίστασής τους με ασύμμετρο τρόπο, όπως λέγεται σήμερα ο ανταρτοπόλεμος, στο έδαφος των επιτιθέμενων χωρών.

 Οι αμερικανικές (ή γενικά οι δυτικές) στρατιωτικές επεμβάσεις σε περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή, με στόχο τη μεθόδευση πολιτικών αλλαγών εμπεριέχουν τον κίνδυνο των καταστροφικών ανταποδοτικών χτυπημάτων, έγραφε ο Γκρέι(εδώ και μία δεκαετία περίπου). Η σύγκρουση μεταξύ της Δύσης και του Ισλαμικού Κράτους (άλλο ένα δημιούργημα των δυτικών) είναι, όπως προείπαμε, ένας ιδιότυπος θρησκευτικός πόλεμος. Έχουμε, δηλαδή, εδώ ένα «διπλό», όπου ο ένας μύθος, ο ένας φανατισμός τροφοδοτεί τον άλλο μέσω της σύγκρουσής τους, ενώ συγχρόνως αλληλοκαθορίζονται και αλληλοκαθρεφτίζονται.

Συμπερασματικά, καμία αιτία δεν δικαιολογεί τα απεχθή εγκλήματα της τρομοκρατίας. Αλλά, όπως λέει και ο Γκρέι, όσο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν θα αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος εμπεριέχει πολλές, διαφορετικές πραγματικότητες και ταυτότητες, και δεν θα τις σέβονται, η τρομοκρατία θα εξακολουθεί να υφίσταται με διάφορες μορφές και ο κύκλος του αίματος θα μοιάζει ατέλειωτος…