Όταν «πονάμε», θυμώνουμε...

[ Δέσποινα Σπανούδη / Ελλάδα / 13.03.21 ]

Αυτό που με λειώνει, είναι που ισχυρίζονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί την αντίδραση του κόσμου, οργανώνει τις διαδηλώσεις, ενορχηστρώνει τις αντιδράσεις στο fb του πολυχρονεμένου ΠΘΚούλη κλπ. Και το φαντασιώνονται αυτό ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε τους τόνους στη Βουλή δεν σήκωνε, μέχρι που η πάνδημη κατακραυγή έγινε τσουνάμι. Ενώ δεν έχει παρά ελάχιστα κοινωνικά ερείσματα, όπως διαπιστώνεται εύκολα κοιτώντας την αυτοδιοίκηση, τα σωματεία, τις φοιτητικές παρατάξεις, ακόμη και τα οργανωμένα μπλοκ σε πορείες.

Το προσόν του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την υπόλοιπη ιστορική Αριστερά, είναι ότι έχοντας ως πολιτική παράδοση την αυτονομία των κινημάτων, υποστηρίζει - όταν είναι αντιπολίτευση εννοείται - κινήματα και αντιστάσεις, ΑΦΟΥ έχουν διαμορφωθεί και αφού έχουν αποκτήσει κάποια απήχηση. Με αυτό το προσόν και με αυτό το πολιτικό κριτήριο, κατόρθωσε να εκφράσει εκλογικά ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που βγήκε στις πλατείες της κρίσης και ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που διαχρονικά αγωνίζεται σε κινήσεις για την αλληλεγγύη, την οικολογία, την προστασία δικαιωμάτων κλπ. Με αυτό το προσόν εξέφρασε σε μια μοναδική ιστορική στιγμή ακόμη και το 62% που είπε όχι στον κυνικό εκβιασμό των εταίρων.

Μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων απογοητεύτηκε και πήγε σπίτι του, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν, να σκέφτονται, να δρουν και να αντιδρούν όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο.

Και αυτή την κατάσταση την έχει χτίσει πετραδάκι -πετραδάκι και τούβλο- τούβλο, η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε. Δεν πέρασε μέρα χωρίς επίδειξη αστυνομικής ισχύος, δεν πέρασε μέρα χωρίς σκανδαλώδη εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, δεν πέρασε μέρα χωρίς μέτρα ενάντια στην κοινωνία, δεν πέρασε μέρα χωρίς να μας κοροϊδεύουν μέσα από τα μονοφωνικά ΜΜΕ.

Ποιος πυροδότησε την αντίδραση το τελευταίο διάστημα;

ποιος προσλαμβάνει αθρόα ανεκπαίδευτους φρουρούς τους εξοπλίζει και τους βάζει να παριστάνουν τους ράμπο, να σακατεύουν κόσμο, να τρομοκρατούν και να τα σπάνε;

ποιος ξοδεύει εκατομμύρια για να βάλει αστυνομικούς μέσα στα κλειστά Πανεπιστήμια, την ώρα που το ΕΣΥ βουλιάζει, ο κόσμος στριμώχνεται στα ΜΜΜ και το τεστ ΑΚΌΜΗ δεν συνταγογραφείται;

ποιος εξακολουθεί να παίρνει αλλοπρόσαλλα και αναποτελεσματικά μέτρα για την πανδημία οδηγώντας τη χώρα σε ρεκόρ εγκλεισμού και λοκνταουν, ενώ ο ίδιος το παραβιάζει ανέμελα;

ποιος συγκάλυψε και εξακολουθεί να συγκαλύπτει κακοποιητές και παιδεραστές όταν είναι συνεργάτες του;

ποιος έφτιαξε φωτογραφική διάταξη για ένα κρατούμενο, την καταπάτησε και του έδωσε δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη μετά από 60 μέρες απεργίας πείνας;

ποιος ξυλοκόπησε έναν ΆΝΘΡΩΠΟ που πήγε να υποστηρίξει οικογένειες απέναντι στην αστυνομική αυθαιρεσία, τον συνέλαβε και την επόμενη μέρα τον διέσυρε δημοσίως με το όνομά του, δίνοντας και ψεύτικες πληροφορίες για την ένταξή του σε κάποια άγνωστη οργάνωση με πιασάρικο όνομα;

ποιος συνέχισε να προκαλεί επεισόδια, επιτιθέμενος με μηχανές στο πλήθος, ξυλοκοπώντας άγρια, συλλαμβάνοντας και βασανίζοντας από το σωρό;

ποιος εκκένωσε το ΑΠΘ, λίγες ώρες πριν την αποφασισμένη λήξη της κατάληψης των φοιτητών, που αγωνίζονταν ενάντια στο νόμο της κυβέρνησης, που ομόφωνα είχε απορρίψει η ίδια η Σύγκλητος;

Ο κατάλογος των προκλήσεων και ταυτόχρονα των αστοχιών δεν έχει τέλος. Η κυβέρνηση έσκαψε ένα λάκκο όξυνσης και έπεσε μέσα.

Και τώρα προσπαθεί όπως όπως να τα μπαλώσει, λέγοντας ότι φταίει ο όφις, ο κακός δράκος, η βία και η ανομία, άτιμη κοινωνία άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις αλλά να! κρατηθείτε έρχονται τα εμβόλια, οι τουρίστες, ο έκτος στόλος, το Ελληνικό, η ανάπτυξη και τα χρυσά κουτάλια.

Αλλά είναι αργά.

Μακάρι η τελική πράξη του έργου να παιχθεί σύντομα και το αυταρχικό και οργουελικό σκηνικό να καταρρεύσει χωρίς απώλειες.

Αλλά όταν καταρρεύσει αυτό θα συμβεί από την αντίδραση σε όσα η κυβέρνηση έκανε και κάνει.

Παρά την τεράστια υπεροπλία, την στήριξη των μεγαλοκαρχαριών εσωτερικού και εξωτερικού και την χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ, την κλιμάκωση της κρατικής βίας και τρομοκρατίας.

Όχι από το κόμμα του 3% που λέτε και γελάτε και μετά παραμυθιάζεστε ότι έχει μυθικές δυνάμεις να ξεσηκώνει τον κόσμο.

Ο κόσμος παντού και πάντα ξεσηκώνεται όταν του πατάνε τον κάλο. Και σταματήστε να μας πατάτε γιατί ΠΟΝΑΜΕ και θυμώνουμε.