Μία ακόμη γυναικοκτονία. Για μία ακόμα φορά η αστυνομία αδιαφόρησε. Για μία ακόμα φορά το πρόβλημα των εξωνημένων γραφιάδων και των «πετσωμένων» μίντια δεν είναι ο φόνος αλλά ο όρος. Αίφνης, σε όλους τους ελεγχόμενους από την κυβέρνηση ιστότοπους, σε όλα τα μίντια, ο όρος “γυναικοκτονία” εξαφανίσθηκε και στη θέση του εμφανίστηκε ο όρος «συζυγοκτονία». Έπεσε γραμμή!
Μόνο που ο όρος "συζυγοκτονία" αποκρύπτει ότι το είδος αυτής της ανθρωποκτονίας είναι ένα διακριτό αδίκημα κατά των γυναικών, καθώς υποδηλώνει ότι ο φόνος μπορεί να γίνει είτε από τον άνδρα είτε από τη γυναίκα! Η συγκάλυψη ολοκληρώνεται με τις αναφορές στα λεγόμενα εγκλήματα «τιμής», ή τα «εγκλήματα πάθους» («τη σκότωσα γιατί την αγαπούσα...», ή «γιατί τη ζήλευα», όπως λέει ο γυναικοκτόνος της Δάφνης, στη γραμμή του σε διαθεσιμότητα αστυνομικού Μπαλάσκα!).
Αντίθετα, ο χαρακτηρισμός της δολοφονίας ως γυναικοκτονίας δεν είναι κάποιο ιδεολόγημα των ακτιβιστών της αριστεράς, όπως πιστεύει η κυβέρνηση, αλλά είναι διεθνής όρος που συνιστά πράξη αντίστασης στην απόκρυψη μιας κοινωνικής πραγματικότητας, γιατί ξεσκεπάζει τη συνενοχή των σεξιστικών κοινωνιών μας και αποκαλύπτει αυτούς που οχυρώνονται πίσω από γενικεύσεις, καθώς κι εκείνους που επιμένουν στην απόλυτη εξατομίκευση της κάθε εγκληματικής ενέργειας, προσπαθώντας έτσι να διαμορφώσουν μεγάλα ψεύδη βασιζόμενοι πάνω σε μισές αλήθειες, προκειμένου να υπεραμυνθούν του status quo, των κατεστημένων συντηρητικών αρχών και αξιών, καθώς και των φαλλοκρατικών στερεοτύπων. Μόνο που τα στερεότυπα αυτά θα συνεχίσουν να αμφισβητούνται μέχρι την πλήρη κατάργησή τους. Γιατί η Ελένη Τοπαλούδη, η Καρολάιν, η Γαρυφαλλιά, η Δήμητρα, η Ελένη στην Κέρκυρα, η 31χρονη της Δάφνης, δεν είναι φαινόμενα μιας μεταφυσικής ενδημικής βίας αλλά τα θύματα των φαλλοκρατικών στερεοτύπων μιας βαθιά ανταγωνιστικής, νεοφιλελεύθερης, πατριαρχικής κοινωνίας, της κοινωνίας μας...
