Ένα αμπόλι

Μπόλιασε μια αγριαχλαδιά στη μέση του πουθενά για τους διαβάτες του μέλλοντος. Με τη γνώση του ανθρώπου που ξέρει τη γη. Με το μεράκι του ανθρώπου που τραγουδούσε δεύτερες. Και το πάθος αυτού που έμαθε την πολιτική εξόριστος στη Μακρόνησο.

Θυμάμαι έναν χειμώνα, από τους τελευταίους του, που με περίμενε να με ρωτήσει για το Βυζάντιο. Κάτι είχε ακούσει και ήθελε να μάθει.

Έτσι έζησε. Μαθαίνοντας και μελετώντας τη γη. Μπολιάζοντας και κλαδεύοντας. Καλλιεργώντας τη γη για τους διαβάτες του μέλλοντος.