«Βάζει την παλάμη της πάνω από τα μάτια, αναζητώντας το φεγγάρι ανάμεσα στα ερείπια του Ηρωδείου. Μιλά για τη δημοκρατία και την Κάλλας.
Μας καλεί να κάνουμε υπομονή «τρώγοντας ψωμί, νερό και λαχανικά» και ζητά να είμαστε ενωμένοι, γιατί έτσι θα μας φοβούνται οι εταιρίες.
Σιχτιρίζει τους «γαμημένους Ολυμπιακούς Αγώνες» που εξαφάνισαν τα αδέσποτα.
Είναι η θρυλική Πάτι Σμιθ, που αξιώνει ξανά τις λέξεις «επανάσταση» και «λαός» στ’ αυτιά και στις ψυχές μας, τραγουδώντας πως ο λαός έχει τη δύναμη…».
gpapaso.blogspot.com,
Ιούνιος 2013
