Έχουν επιχειρήσεις νόμιμες και παράνομες, νόμιμο εμπόριο καυσίμων αλλά και λαθρεμπόριο στα διεθνή ύδατα (θυμίζω το λαθρεμπορικό τάνκερ που άφησε το λιμενικό να φύγει από τη Ρόδο), εμπλέκονται σε εμπόριο ναρκωτικών, κατέχουν κέντρα διασκέδασης, μπαρ κ.ά., αγοράζουν ποδοσφαιρικές ομάδες, δημιουργούν "οπαδικούς στρατούς" με τη θεσμική κάλυψη των "συνδέσμων φιλάθλων"(η αστυνομία βρήκε στη Θεσσαλονίκη -υπάρχουν παντού- ολόκληρο οπλοστάσιο), κατέχουν μίντια και ιστοσελίδες, θέλουν να ελέγχουν με μπράβους(στο σώμα και στο πνεύμα) τον πολιτισμό, τη μουσική, το θέατρο, την πολιτική. Χρηματοδοτούν την εκλογική εκστρατεία των πολιτικών, τους εξασφαλίζουν χώρο και χρόνο στα μίντια, που κατέχουν, και υποχρεώνουν τους εργαζόμενους στις δουλειές τους, τους οπαδούς των ομάδων τους, τους πολίτες αναγνώστες ή τηλεθεατές, που επηρεάζουν, να ψηφίζουν τους "δικούς τους". Οι πολιτικοί δεν είναι παρά οι πλασιέ των συμφερόντων των ολιγαρχών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι «ολιγάρχες» έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν έναν υπερσυγκεντρωτισμό πραγματικού και συμβολικού οικονομικού και πολιτικού κεφαλαίου.
Αυτόν τον υπερσυγκεντρωτισμό υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς αντιμετωπίζει τις επιχειρήσεις και τους ολιγάρχες ως τους μακροοικονομικούς παράγοντες σταθερότητας της κοινωνίας. Η σημερινή αντιπαράθεση όμως με αφορμή το ποδόσφαιρο και τους οπαδικούς στρατούς, καταδεικνύει τη φενάκη. Οι ολιγάρχες αδιαφορούν για την σταθερότητα και τη συνοχή της κοινωνίας. Τα θέλουν όλα δικά τους τόσο σε πραγματικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο. Θέλουν πλέον να φαίνεται ποιος πραγματικά "κυβερνά" τη χώρα. Οι κινήσεις τους ξεφεύγουν από το επίπεδο των αμιγώς οικονομικών συμφερόντων και ανάγονται σε επίπεδα όχι της ύψιστης απόδοσης υλικού κέρδους, αλλά της ύψιστης ηδονής ελέγχου της πολιτικής εξουσίας. Ο Μαξ Βέμπερ μιλούσε για τους "ηδονιστές χωρίς καρδιά", για τον απόλυτο ναρκισσισμό, που φαίνεται να ισχύει εν προκειμένω, και ο οποίος έχει αποκτήσει φονικά χαρακτηριστικά....
