Όταν ο αντιπολιτευτικός λόγος γίνεται φασισμός

Δεν παρακολουθώ το twitter και σκέπτομαι σοβαρά να αφήσω και το fb. Το κρατώ ακόμα για λόγους δουλειάς. Έτσι προφυλάσσω συχνά τον εαυτό μου από τη σαπίλα, την αρρώστια και τη χυδαιότητα που κυκλοφορεί εκεί και μάλιστα καλυμμένη πίσω από ψευδώνυμα. Όταν όμως η αρρώστια μεταλλάσσεται σε ολοφάνερο φασισμό, όπως στην περίπτωση αυτού του απερίγραπτου τύπου, ο οποίος στο όνομα της ντεμέκ εξυπνακίστικης αντιπολίτευσης πιάνει στο άρρωστο πληκτρολόγιο του παιδιά με ειδικές ανάγκες για να παίξει το σιχαμένο μικροπολιτικό παιχνιδάκι του τότε αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πολύ το πράγμα έχει ξεφύγει, πόσο η μικροψυχία, ο μισανθρωπισμός, το μίσος έχουν εισχωρήσει σε μια παράλληλη καθημερινότητα που με την πρώτη ευκαιρία θα γίνει κυρίαρχη. Θα γίνει η νέα τάξη. Ο μοντέρνος φασισμός δεν φορά στολές. Έχει κομψά λάπτοπ και δρα μέσα από οθόνες. Ήσυχα, μεθοδικά και ανώνυμα. Άρρωστος δεν είναι μόνο ο tsirilos που ανάρτησε το συγκεκριμένο post, άρρωστοι είναι επίσης οι άνθρωποι που το επικρότησαν, όσοι το ανέχθηκαν, κρυφογέλασαν και έκαναν λάικ. Όσοι πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι άνθρωποι, ότι η δική τους επιφανειακή ”αρτιότητα” είναι η δύναμη τους. Προφανώς και είναι το τρωτό τους σημείο. Αυτή η υπεροχή απέναντι σε όσους κατά τη γνώμη τους μειονεκτούν, σωματικά, κοινωνικά, οικονομικά και όπως αλλιώς, και δεν θα μπορέσουν λόγω της μειονεξίας τους να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους απέναντι στη λαίλαπα της επίθεσης που δέχονται, όλο και περισσότερο από τους φασίστες παντός είδους, είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια δημοκρατία. Όσο ανέχεται κάποιος αυτή τη χυδαιότητα αυτού του αλήτη τόσο ο κόσμος μας θα γλιστράει ξανά στο χαμό.

Πηγή: parallaximag.gr