Sorry

Ναι, το άκουσα κι εγώ. Υβριδικός πόλεμος, είπανε. Εγώ ήξερα μόνο για υβριδικά αυτοκίνητα. Για να το λένε… Εργαλειοποίηση του προσφυγικού, εξήγησαν. Έδωσαν και στοιχεία. Δικτάτορες και δικτατορίσκοι. Κυρώσεις και εκβιασμοί. Πτήσεις, αναχωρήσεις, αφίξεις, βίζες και συναλλαγές. Εργαλειοποίηση λοιπόν. Κάτι θα ξέρουν…

Το κάνανε από παλιά.

Βασίλευε ο Ερεχθέας στην Αθήνα, κι ήτανε η γιορτή των Διονυσίων. Όλες οι προσφορές για τον θεό όμορφα-όμορφα στη θέση τους. Κι έρχεται αυτό το βόδι, ένα βόδι ανάγωγο και βλάσφημο το δίχως άλλο, και τις τρώει. Το στρώνει στο κυνήγι ο ιερέας, έμπλεος ιεράς οργής, και το σφάζει, κι ύστερα τρέχει να κρυφτεί για να γλιτώσει από του φόνου την κατηγορία. Κι αφού τον ψάξαν τον φονέα και δεν τον βρήκαν πουθενά, γιορτάζαν την ανάμνηση της πράξης σε άλλη γιορτή. Προς τιμήν του Διός Πολιέως ετούτη, προστάτευε την πόλη αυτός και δεν γινόταν στο αίμα να μην έχει μερτικό. Ερχόταν το λοιπόν ανυποψίαστο το βόδι και ο βουτύπος το χτυπούσε με τον πέλεκυ και το βαζε στα πόδια. Κι αφού δεν μπόραγαν να πιάσουν τον φονέα (τον βουτύπο) πιάνανε το πελέκι του (το εργαλείο) το δίκαζαν, το καταδίκαζαν και το πετούσανε μετά στη θάλασσα. Να μάθει! Μεγάλη η γιορτή των Βουφονίων. 14η του μηνός Σκιροφοριώνος.

Φαίνεται πως το κάνουνε ακόμα.

Αλλά… συγγνώμη… θα το πω… θα το ρωτήσω… δεν είμαι άλλωστε κανένα τέρας ευφυΐας κι ας με περάσουν για χαζή, μπορεί και να ‘μαι, εγώ γιατί δεν βλέπω πουθενά εργαλεία; Βλέπω μονάχα τα παιδιά στην Πολωνία και παντού. Βλέπω χεράκια παιδικά με χαρτονάκια που γράφουν “sorry” κι ανάθεμά με δεν καταλαβαίνω. Είναι όντως εργαλεία; Πώς τα φτιάχνουν; Έχουνε βίδες και γρανάζια; Δεν είναι αυτά παιδιά σαν τα δικά μας; Τι σόι πόλεμος είναι αυτός που δίνει στα εργαλεία του μορφή παιδιών που σου ζητούν συγγνώμη… που υπάρχουν; Και πώς νικάς;