Basta Enrico

7 Ιουνίου 1984, 
Padova, 
ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο ιστορικός ευρωκομμουνιστής ηγέτης του PCI, είναι στο βήμα για την τελευταία του ομιλία ενόψει των ευρωεκλογών.
Λίγο πριν το τέλος της παθαίνει εγκεφαλικό επεισόδιο. 
Βάζει και βγάζει τα γυαλιά του, πίνει νερό, σκουπίζει τα χείλη του και το μέτωπό του με ένα μαντήλι, κομπιάζει, δυσκολεύεται εμφανώς, αρχίζει να καταρρέει.
Οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία βλέπουν το πρόβλημα και προσπαθούν να τον σταματήσουν, φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του, τον χειροκροτούν παρατεταμένα για να κατέβει απ' το βήμα, του φωνάζουν να σταματήσει: "Basta Enrico".
Οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν, τα πόδια του δεν τον κρατάνε, πιάνεται απ' το βήμα,
ο Μπερλινγκουέρ όμως δε σταματά, 
παλεύει, λέξη τη λέξη, ανάσα την ανάσα, να μεταδώσει το όραμά του, τις ιδέες και το σκοπό του, 
να υπερασπιστεί τον κόσμο του, 
να πείσει όσο περισσότερους γίνεται πως μόνο με τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς γίνεται καλύτερος αυτός ο κόσμος,
κι ας χάνεται ο ίδιος, ας νιώθει πως δεν θα τον περιέχει, μάχεται να δώσει κατεύθυνση στον εκλογικό αγώνα, να ολοκληρώσει το αγωνιστικό του κάλεσμά του για νίκη.
Ένα κάλεσμα που δεν απευθυνόταν μόνο στην πλατεία, ούτε μόνο σε εμάς, αλλά και σ' αυτούς που έρχονται, στους σημερινούς αγέννητους. 
Κατορθώνει να το απευθύνει. Και μόνο τότε αφήνεται να καταρρεύσει. Λίγες ώρες μετά πέφτει σε κώμα και τελικά τέσσερις μέρες μετά χάνει τη ζωή του στο νοσοκομείο.

Τα τελευταία λόγια της ομιλίας του ήταν:
"Δουλέψτε όλοι, από σπίτι σε σπίτι, από εργοστάσιο σε εργοστάσιο, από δρόμο σε δρόμο, κάνοντας διάλογο με τους πολίτες, με τη σιγουριά που σας δίνουν οι μάχες που έχουμε κάνει, για τις προτάσεις μας, γι’ αυτό που ήμασταν και γι’ αυτό που είμαστε, είναι δυνατό να κατακτηθεί μια νέα και ευρύτερη υποστήριξη για τις λίστες μας, για τον σκοπό μας, που είναι ο σκοπός της ειρήνης, της ελευθερίας, της εργασίας, της προόδου του πολιτισμού μας».

Γι' αυτήν τη "νέα και ευρύτερη υποστήριξη για το σκοπό μας" και με πολύτιμη παρακαταθήκη τέτοια παραδείγματα ζωής δίνουμε χρόνια στο χώρο μας τις καθημερινές μας μάχες. 
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα δώσουμε και την πρώτη μάχη της Κυριακής και τη δεύτερη μεγάλη και κρίσιμη στις 7 του Ιούλη.
Το χρωστάμε. Και σε αυτούς που έφυγαν και σε όσους θα έλθουν.