Υπερασπιστείτε…

 Κόκκινη έβαψαν οι ακτιβιστές την πασίγνωστη, πανέμορφη και εμβληματική «γοργόνα της Κοπεγχάγης» διαμαρτυρόμενοι για την εθιμική σφαγή φαλαινών που γίνεται κάθε χρόνο στις νήσους Φερόες για να μοιραστεί το κρέας τους δωρεάν στους κατοίκους, κοστίζοντας τον θάνατο 800 φαλαινών (κάθε χρόνο). Οι ακτιβιστές μάλιστα έγραψαν μπροστά από τη γοργόνα, «Δανία, υπερασπίσου τις φάλαινες των νησιών Φερόες».

Φυσικά ουδείς μπορεί να διαφωνήσει με μια τέτοια ενέργεια: ένα κόκκινο στο χρώμα του αίματος άγαλμα, συμβολικά δηλαδή βαμμένο με το χρώμα του αίματος των φαλαινών. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το απηνές κυνήγι των φαλαινών έχει δραματικά μειώσει τον πληθυσμό τους συνιστώντας ακόμα μια οικολογική καταστροφή (καθόλου αμελητέα) κοντά στις τόσες. Μπράβο λοιπόν σ’ αυτούς που το έκαναν και μακάρι τέτοιες ενέργειες να συνεγείρουν όλο και περισσότερους ανθρώπους ώστε, να αγωνιστούν γα τη σωτηρία της υφήλιας πανίδας και χλωρίδας.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένας τέτοιος αγώνας, άρρηκτα βέβαια δεμένος και με τον αγώνα για τις κλιματικές αλλαγές και καταστροφές είναι αγώνας για τη συνέχεια της ζωής πάνω στον πλανήτη που κινδυνεύει από την απίστευτη βαρβαρότητα του τυφλού κέρδους. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ένας τέτοιος αγώνας συνδέεται –και αλίμονο αν ξεχάσουμε ότι συνδέεται πυρηνικά– με την ανάγκη για ομορφιά. Ένας πλανήτης χωρίς ομορφιά είναι ένας απελπισμένος πλανήτης, είναι ένας πλανήτης έρμαιο στην περιδίνηση του θανάτου.

Και φυσικά όταν μιλάμε για ομορφιά, δεν εννοούμε τον γλυκασμό των καρτ–ποστάλ, ούτε το να επιχειρείς να ξεγελάσεις την φύση με ξυπόλητα Σαββατοκύριακα που λέει και ο ποιητής Νίκος Καρούζος. Εννοούμε κυρίως την ένθεη όραση του ανθρώπου στο σκοτεινό διηνεκές του χάους.

Ας μην ξεχνάμε λοιπόν –κυρίως αυτό να μην ξεχνάμε– ότι τα ωραιότερα τοπία είναι οι άνθρωποι και ότι η ομορφιά, δηλαδή ο πλανήτης, πεθαίνει χωρίς τους ανθρώπους. Που σφαγιάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες, που πεθαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες για να μοιραστεί δωρεάν η σάρκα και το αίμα τους, στο κανιβαλικό κέρδος.

Πολύ θα μου άρεσε λοιπόν να δω όλα τα εμβληματικά κτίρια της γης, από το Μάτσου–Πίτσου μέχρι το Σινικό Τείχος και από τον Παρθενώνα μέχρι την Όπερα του Σύδνεϋ, φωτισμένα με κόκκινο χρώμα. Με το χρώμα του αίματος των αθώων. Και από κάτω την επιγραφή «Υπερασπιστείτε τους ανθρώπους που σφάζονται όπου γης».

Γιατί μόνο με τη συνείδηση της ανάγκης ενός τέτοιου αγώνα, υπάρχει ελπίδα κάποτε, όχι απλώς να σωθούν οι φάλαινες των νήσων Φερόες, αλλά και το τελευταίο κολεόπτερο ενός νησιού που ακόμα δεν έχει ανακαλυφθεί. Άλλωστε, μια και μιλήσαμε για ομορφιά ας μην ξεχάσουμε και τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ: «(…) τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν γεννηθεί ακόμα». Ας αγωνιστούμε λοιπόν ώστε να γεννηθούν, ώστε να πούνε κάποτε αυτό «το πιο όμορφο από όλα» που εμείς δεν θα προλάβουμε να πούμε.