Αίφνης, ο δικτάτορας Μαδούρο έπαψε να είναι και τόσο δικτάτορας χάριν του πετρελαίου της Βενεζουέλας που έχει ανάγκη η Δύση προκειμένου να κάνει το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο. Το πρόβλημα της… δημοκρατίας επιλύθηκε τάχιστα. Οι δημοκρατικές ευαισθησίες εξανεμίσθηκαν και ο Μαδούρο έχει τώρα «προοπτικές» να γίνει δημοκράτης! Κι απόμεινε μόνος κι έρημος ο Γκαϊδό και η κυβέρνηση Μητσοτάκη που τον αναγνώρισε ως τον «νόμιμο πρόεδρο» της Βενεζουέλας! Είναι βέβαιο πως αν είχε πετρέλαιο και η Κούβα, το φοβερό εμπάργκο εναντίον της από τις ΗΠΑ θα είχε αρθεί….
Και μένουν οι ψευδαισθήσεις περί δημοκρατίας, ακόμα και ανθρώπων όπως ο Μπέρνι Σάντερς, που θεωρεί ότι «…ο στόχος της εταιρικής Αμερικής και της τάξης των δισεκατομμυριούχων της είναι να δημιουργήσουν ένα δικομματικό σύστημα, αποτελούμενο από Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, στο οποίο και τα δύο κόμματα θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες —ποιου άλλου— της εταιρικής Αμερικής και της τάξης των δισεκατομμυριούχων.».
Μόνο που αυτό που ο Σάντερς εκλαμβάνει ως «Απαράδεκτο» στόχο της Αμερικής των δισεκατομμυριούχων ισχύει ήδη από την ίδρυση των ΗΠΑ.
Αυτή είναι η δημοκρατία τους και τα «αθώα ψεύδη του καπιταλισμού» που θα έλεγε και ο μακαρίτης Τζων Κένεθ Γκαλμπραίηθ…
