Το «παράθυρο Όβερτον» του Μαξίμου και η Μαρία Καρυστιανού

Αυτό που ζούμε με το έγκλημα των Τεμπών και την προσπάθεια συγκάλυψής του είναι καθεστωτισμός. Αυτό που ζούμε με την εισβολή της ΑΑΔΕ στα γραφεία του Συλλόγου των Θυμάτων και Συγγενών των Τεμπών, λέγεται επιχείρηση χειραγώγησης με την τεχνική που ονομάζεται «παράθυρο Όβερτον».

Σύμφωνα με την τεχνική αυτή ένα καθεστώς επιδιώκει να διευρύνει το πλαίσιο αποδοχής μιας ιδέας, ή να το συρρικνώσει. Έτσι φερ’ ειπείν, η διάδοση μιας εγκληματικής πράξης από έναν μετανάστη και η ψευδής γενίκευση ότι όλοι οι μετανάστες είναι εγκληματίες, οδηγεί στην έμφοβη και εχθρική στάση της κοινή γνώμης απέναντι στους μετανάστες και στη συρρίκνωση του «παραθύρου» ανοχής για τους ξεριζωμένους. Θα ακολουθήσει η αντιμεταναστευτική νομοθεσία που θα φανεί στην πλειονότητα ως εντελώς «λογική».

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την αντιμετώπιση από την κυβέρνηση του κινήματος για το έγκλημα των Τεμπών. Η έφοδος της ΑΑΔΕ (πρώην ΣΔΟΕ) στα γραφεία του Συλλόγου Θυμάτων και Συγγενών των Τεμπών επιχειρεί να εντάξει στο πλαίσιο του «παραθύρου Όβερτον» την Μαρία Καρυστιανού, η οποία ετοιμάζεται να σχηματίσει πολιτικό κόμμα. Επιχειρεί δηλαδή τη δολοφονία χαρακτήρα της Μ. Καρυστιανού και την ένταξή της στο «κάδρο» του «Όλοι ίδιοι είναι».

Κι αυτό γιατί αυτή τη στιγμή η Μαρία Καρυστιανού έχει πασίδηλα (δίκαια ή άδικα, σωστά ή λάθος δεν έχει σημασία) την αποδοχή όλων όσοι αποδοκιμάζουν συνολικά το πολιτικό σύστημα.

Εντάσσοντας λοιπόν την Καρυστιανού στο «παράθυρο Όβερτον» την ακυρώνουν…

Όμως ενέργειες όπως αυτή της ΑΑΔΕ μπορεί να προκαλέσουν και το «εφέ μπούμπεραγκ» λειτουργώντας ενισχυτικά για το κόμμα της Καρυστιανού και αρνητικά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακυρώνοντας την τεχνική χειραγώγησης του «παραθύρου Όβερτον»…