Το πακέτο

Το πτυχίο το πήρε στην ώρα του.  Με άριστα. Ατέλειωτες ώρες διάβασμα και «στέρηση εξόδου». Φωτογραφίες, καμάρι και η απαραίτητη ανθοδέσμη. Πολυτεχνείο παρακαλώ κι η σχολή απ’ τις δύσκολες. Βιαζόταν να «βγει στην πιάτσα». Να δουλέψει, να τσοντάρει στα έξοδα. Και βρήκε. «Ντελιβεράς» στην πιτσαρία ενός μακρινού γνωστού του πατέρα του. Αυτός και άλλοι 3. Πτυχιούχοι όπως αυτός. Νομική ο ένας, της Φιλοσοφικής οι άλλοι 2.

 Μέρες πάνω στο μηχανάκι. Πίεση για πιο γρήγορα, για περισσότερες ώρες. Χωρίς ασφάλεια, με ένα παλιό κράνος, στοιχειώδες μέσο προστασίας. Ανάποδα στο δρόμο. Βιαστικά. Να προλάβει την επόμενη παραγγελία. Σε μια βραδιά ατέλειωτη και γκρίζα. Τώρα κείτεται στην άκρη ενός βρώμικου δρόμου. Τραύμα δε φαίνεται ούτε αίμα αλλά στα μάτια του έχει σβήσει το φως. Τα γυαλιά του μόνο έχουν κυλήσει σπασμένα στην άκρη.

 Πιο κει το πακέτο. Άθικτο αυτό.