Το DNA της Δεξιάς

Είναι η ίδια δεξιά που το 1923 φώναζε στους στύλους του Ολυμπίου Διός «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες», αναφερόμενοι στους τραγικούς μικρασιάτες. Είναι ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής που τους χαρακτήρισε «προσφυγική αγέλη». Είναι ο Ν. Κρανιωτάκης, εκδότης του δεξιού «Πρωινού Τύπου», που ζητούσε εν έτει 1933 να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορούν κίτρινο περιβραχιόνιο ώστε να τους αποφεύγουν οι γηγενείς!

Η ίδια δεξιά σήμερα, αρνείται ότι είναι ρατσίστρια, αλλά αφαιρεί την μαύρη Ανίκ από τη φωτογραφία, θεωρεί τους νέους πρόσφυγες "εισβολείς" που αυξάνουν την εγκληματικότητα και απειλούν να αλλοιώσουν τον... πολιτισμό μας, είναι η ίδια "αλλόφοβη" και αλλόφρων δεξιά που τσακίζει τον Ζακ και σφάζει τον Φύσσα και τον Λουκμάν.  Είναι αυτή που εξακολουθεί να λοιδορεί τον πόνο και τη θλίψη των αναγκεμένων. Είναι ο ίδιος ρατσισμός και φασισμός που είναι στο DNA της δεξιάς.

Και τώρα, είναι η ίδια θεοκρατική δεξιά που επιβάλλει τις μάσκες στα ψιλικαντζίδικα αλλά όχι στις εκκλησίες. Είναι η ίδια δεξιά που θέτει πάνω απ’ όλα την οικονομία (δηλαδή το κέρδος), υπερτονίζοντας την ανάγκη της εργασίας και της «ατομικής ευθύνης». Μόνο που η ατομική ευθύνη χάνεται στο συνωστισμό του μετρό και των λεωφορείων, καθώς οι κυβερνώντες αραίωσαν για λόγους οικονομίας τα δρομολόγια!   

Το ίδιο συνέβη και στη βόρεια Ιταλία του Σαλβίνι. Ο εφιάλτης στη Λομβαρδία γιγαντώθηκε καθώς η οικονομική ζημία αξιολογήθηκε ως πρωτεύουσας σημασίας έναντι της ανθρώπινης ζωής. Το ίδιο και στη Βραζιλία του Μπολσονάρου και τις ΗΠΑ του Τραμπ. Παντού η ατομική ευθύνη κατέληξε να γίνει «ο καθένας μόνος του», αναδεικνύοντας τις ανισότητες, όπου σώζονται οι πλούσιοι και πεθαίνουν οι φτωχοί.

Ο ιός αποκάλυψε με πρωτοφανή ένταση τις ανισότητες στις ΗΠΑ, στην Βραζιλία, στην Ιταλία, παντού. Τώρα, φαίνεται ότι το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα… με το υπουργεύον τίποτα να καλεί τους εργαζόμενους να... συνηθίσουν τον συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Γνωρίζει ο εκ θείου υπουργός ότι όλα «συνηθίζονται», συμβάλλουν αποφασιστικά και τα αργυρώνητα μίντια σ’ αυτό. Έτσι σκέφτεται η δεξιά.

Μόνο πάντα της διέφευγε κάτι. Ότι ο θάνατος δεν συνηθίζεται… Ο θάνατος δεν μπορεί να αφομοιωθεί από το σύστημα… Ο Βασίλειος Μάγγος το αποδεικνύει, φωνάζοντας κάθε μέρα κάθε στιγμή «Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα»…