Τελεία

Πριν βάλλει μπρος,

«γεια σου αγάπη μου!»,

κι ένας  θόρυβος αλλιώτικος.

Αυτή, του έκανε νοήματα απέξω.

«Το σκότωσες ηλίθιε!»

Mια  τόση δα μπαλίτσα,

μαύρη.

Ένα σημείο στίξεως,

μια στρογγυλή τελεία.

Εκεί στην άκρη,

μια άλλη πιο μικρή.

Κόκκινη αυτή.

Αυτές οι δυο τελείες,

ένα γατί λιγότερο.

«Μάζεψέ το!» Της είπε.

«Βιάζομαι. Έχω ήδη αργήσει!»

Αργά το μεσημέρι,

άνοιξε τη φυλλάδα του.

Κάπου στη μέση,

μονόστηλο στα χαμηλά.

Δε θα ’γραφαν για το μικρό γατί

βεβαίως!

Όταν την δίπλωσε,

σκεφτόταν

 το σώμα του Αφγανού αν,

  μαύρη τελεία,

έτσι όπως το φορτηγό ξεσκάλωνε

 γρυλλίζοντας.

Επίσης, αν μια άλλη,

κόκκινη αυτή,

άργησαν να την καθαρίσουν.

«Προσπάθεια απόδρασης!»

Μα το γατί τους σίγουρα,

δεν το ’χε γι’ άλλα μέρη.

«Και τι φαΐ αγάπη μου;»

Γύρισε και της είπε.