Τα παιδιά της Παλαιστίνης…

«Λευτεριά στην Παλαιστίνη»

Το κορίτσι φώναζε χωρίς σταματημό από το Σύνταγμα ως την πρεσβεία του Ισραήλ. 

Για ν’ ακούσουν οι φονιάδες.

Για να ακούσει, το μικρό παιδί με τα μεγάλα μαύρα μάτια, το πεντάρφανο απ’ αγκαλιά και της μάνας του τα φιλιά.

Για να απελευθερωθούν από το στέρνο του οι πνιγμένοι στεναγμοί.

«Λευτεριά στην Παλαιστίνη» φωνάζουν τώρα χιλιάδες.

Για να σβήσουν το σύριγμα της βόμβας, που σκοτώνει πρώτα την ψυχή.

Για να καταπιούν τις λαβές των όπλων τους  οι δολοφόνοι.

Εκατομμύρια άνθρωποι φωνάζουν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» για να στεγνώσουν τον αέρα του εγκλήματος.

Για να θυμίσουν πως το κλειδί της ζωής και της συνύπαρξης είναι η αγάπη κι όχι το μίσος…

Ένα παιδί… Αχ τα μάτια του…

Τα παιδιά της Γάζας

Τα παιδιά της Παλαιστίνης

«Η αγάπη ήτανε, λέει, το κλειδί. Και μόνο αυτό δείχνει το πόσο ονειρευόμουν!»

...