Τα κατά Κωστόπουλο κλικ και ο εκχυδαϊσμός της ύπαρξης

με κάθε τρόπο χρήμα (ως αξία), 

με κάθε τρόπο σεξ (ως αυταξία), 

με κάθε τρόπο θα σας τα δείξω και τα δυο (το φαίνεσθαι του life style ως πασπαρτού κοινωνικής ανέλιξης, δύναμης κι επιτυχίας).

Μια χοντρή πράσινη εκδοτική γραμμή σε πρωτόγνωρο φανταχτερό ιλουστρασιόν χαρτί και ψηλόλιγνο σχήμα. Κάτι σαν τις "μοντέλες" που απ' τα γραφόμενά του έδειχνε να μονοπωλούσαν την όποια φαιά ουσία τού τότε εκδότη, που αποκεφάλιζε νιάτα την δεκαετία του '90. ( ή ‘80 ήταν, δεν το ‘χω με τις δεκαετίες)

Το κοινωνικοπολιτικό όραμα τού τότε στελέχους τού τότε ΠΑΣΟΚ κ. Κωστόπουλου για το μέλλον και τα μέλη της ελληνικής κοινωνίας είχε σχηματοποιηθεί στον εγκέφαλό του και αναιδώς μας το παρουσίαζε. 

Μας πρότεινε, επεδίωκε να διαμορφώσει πρότυπα, δομή και λειτουργία μιας κοινωνίας, που να κεντράρει και να λειτουργεί αποκλειστικά απ' τον αφαλό τους και κάτω για τα αρσενικά κι απ' την κλείδα τους και κάτω για τα θηλυκά δείγματά του ανθρωπίνου είδους που διαβιούσαν στην ελληνική επικράτεια.

Ακέφαλα σώματα η κοινωνική του πρόταση, όπως ξεδιπλωνόταν, τεύχος το τεύχος, μέσα απ' τα editorials του μπροστινού προάγγελου της φούσκας του χρηματιστηρίου, της ψεύτικης ευμάρειας των διακοποδανείων και των εορτοδανείων.

Του γκουρού της γκλάμουρους κενότητας, του καραγκιοζοπαίχτη που έγραφε (το πιθανότερο μετέφερε) σενάρια και φιλοτεχνούσε (κακοποιούσε) φιγούρες ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, μέσα απ' τις σελίδες των περιοδικών του.

Με τη γοητεία των πρώτων να υπάρχει, να αυξάνεται και να ακτινοβολεί μόνο απ' το φούσκωμα της τσέπης του παντελονιού τους και με τη γοητεία των δεύτερων να υπάρχει αποκλειστικά μέσα απ' το ψηλόλιγνο της κατατομής και να αυξάνεται απ' το πρόθυμον της υποταγής στο μοντέλο: 

η φτώχεια είναι αδυναμία, 

η διαφορετικότητα αναπηρία, 

η καλλιέργεια, η ποιότητα, η αλληλεγγύη, η σκέψη, η ουσία και το συναίσθημα παρεκκλίσεις.

Γι αυτό και το τόσο θράσος στο λυκόφως του.