Τέρμα τα παράπονα. Οι Λίστες, οι Λίτσες και οι Ληστές

 Λέω να γράψω -ήδη γράφω τωραδά- ένα δακρύβρεχτο μπιλιετάκι για τις Λίστες, τις Λίτσες και τους Ληστές.

Χρόνια περίμενε η φίλη μου η Λίτσα να υιοθετήσει ένα παιδί από το «Μητέρα». Να πω ότι, σύμφωνα με δήλωση της ιδίας, επιθυμούσε ένα απολύτως φυσιολογικό παιδί, μικρό και υγιές. Γυναίκα με επτά εξωσωματικές η Λίτσα είχε γίνει η ίδια άτομο με ειδικές ανάγκες -έτσι διατυμπάνιζε σε όλη την παρέα.

Μια άλλη Λίτσα, των βορείων προαστίων αυτή φορά, ήθελε να χαρίσει ένα Ρόλεξ -μοντέλο Submariner- στον καλό της και οι αθεόβοφοι οι Ελβετοί την έβαλαν σε λίστα αναμονής πολλών ετών. Αξίζει ο κόπος, ρε Δημήτρη, μου είπε τις προάλλες.

Η άλλη Λίτσα από τη Δραπετσώνα, κομμώτρια το επάγγελμα, ήθελε να κάνει επέμβαση στους κιρσούς που κληρονόμησε από την ορθοστασία. Έπεσε στην πανδημία και την έβαλαν σε λίστα μακρά όσο και τα Μακρά Τείχη της αρχαιότητας. Μακαρίζει τον Πλεύρη που προσφάτως άλλαξε τον νόμο και ευελπιστεί.  

Η Λίτσα, η αγαπημένη φίλη των παιδικών μου χρόνων, είναι ενθουσιασμένη που το όνομά της βρίσκεται όχι σε μία αλλά σε πολλές Λίστες: food-pass, fuel-pass, power-pass και άλλες πολλές που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν λόγω της γλωσσικής ευφυΐας της κυβέρνησης των αρίστων. Θα τους ξαναψηφίσω με τα δυο μου χέρια, μου λέει. Είναι γλωσσομαθείς και κοσμοπολίτες. Νοιάζονται για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους και σε λίστες υποκλοπών μάς βάζουν.

Η Λίτσα, η Βαγγελίτσα ντε του Αργύρη του μπακάλη, μεγαλοπιασμένη πια με το real estate, πόσο περήφανους μάς έκανε πριν από χρόνια, όταν είδαμε το όνομά της στην Λίστα Λαγκάρντ. Α ρε Λίτσα, που η μάνα σου μάνταρε τις κάλτσες της γειτονιάς και μπάλωνε, χωρίς να παίρνει φράγκο, τα σκισμένα παντελόνια και τις κοριτσίστικες ποδιές.

Tέλος, η καλή μου η Λίτσα, συγγραφεύς το επάγγελμα, όπως δηλώνει στα Μέσα, βλέπει στο τέλος κάθε ημερολογιακού έτους το όνομά της να φιγουράρει στις εφημερίδες και στα περιοδικά. Καμαρώνει και ψηλώνει όσο να ’ναι η κακομοίρα. Οι βραχείες λίστες, βεβαίως, βεβαίως, είναι το όνειρό της, αλλά δεν το λέει παραπέρα. Βολεύεται και με τις μακρές.

Όλες οι Λίτσες έχουν πια επώνυμο και περίοπτη θέση σε οργανισμούς και επιχειρήσεις. Το όνομά τους με ολοκάθαρα μεγάλα γράμματα Times New Roman δεσπόζει στις ψηφιακές Λίστες, βραχείες και μακρές και μακρότατες. Μέχρι τα Ηλύσια πεδία και τον Μακρόν φτάνουν. Κι αυτό λίγο δεν είναι, κορίτσια -άντε, γιατί βαρέθηκα την γκρίνια και τα παράπονά σας. Ακούστε και λίγο Λίτσα Διαμάντη, έτσι για να μαθαίνετε οι νεότερες!

Οι δικές μου Λίτσες χρόνια περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους. Έβγαλαν άσπρες τρίχες. Γέμισαν ρυτίδες. Περίμεναν. Ώσπου μια μέρα, σαν κεραυνός έπεσε η είδηση ότι κυβερνο-Ληστές αγνώστων στοιχείων αλλά κατάλληλα εκπαιδευμένοι στις ψηφιακές υποκλοπές υπέκλεψαν τις Λίστες κι έκαναν τις Λίτσες μου να κλαίνε με μαύρο δάκρυ -οι ανόητες!

Κι εγώ λέω να κλείσω αυτό το κειμενάκι των εορταστικών ημερών με μια άλλη Λίτσα, τη (σκυ)Λίτσα μου, που πρωί και βράδυ αμολάει τα κουραδάκια της στο γκαζόν της πλατείας. Πόσο ευτυχισμένη θα αισθάνεται που δεν περιλαμβάνεται σε καμία λίστα.