Σήμερα με κέρδισες

     Για σήμερα με κέρδισες. Το ομολογώ. Και μη νομίζεις, δεν είναι οι αθλιότητες και τα αισχρά του Κυρανάκη στην προανακριτική, που με κατέβαλαν. Είναι εκείνο που είπες, πως αυτά τα αισχρά δεν συνάδουν με το επίπεδο και τον πολιτικό πολιτισμό της ΝΔ. Αυτό με βρήκε μπόσικο και μου την έδωσε γερά στο δοξαπατρί που λένε. Με γονάτισες.

Με άδειασες από οργή και με πλημμύρισες με κούραση και λύπη γιατί νιώθω πως ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν κάνω δεν έχει καμιά σημασία. Γιατί «παίζεις εν ου παικτοίς», κάνεις κλωτσοσκούφι τα άγια των αγίων για μια δημοκρατία και η κερκίδα αγαλλιάζει.

Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω… Από αυτή την Προανακριτική που στήθηκε με κοινοβουλευτική χυδαιότητα, συνέχισε ίδια και χειρότερα με το έτσι θέλω γιατί μπορώ και θα συνεχίσει σε άγριο κατήφορο; Από την διεύρυνση του κατηγορητηρίου για τον Παπαγγελόπουλο που είναι  - εκτός όλων των άλλων – και παράνομη διότι προήλθε από άκυρη ψηφοφορία; Από το ότι την κάλυψε ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας, δηλαδή ο Πρόεδρος της Βουλής;

Από πού ν’ αρχίσω πες μου. Από τον ισλαμόφοβο που εκδίδει τα βιβλία του από ναζιστικό εκδοτικό οίκο και που τον βάλατε να διοικεί δομή προσφύγων; Από τις τοποθετήσεις των διοικητών συνολικά στις δομές προσφύγων που μας πετάξατε στα μούτρα, επαναλαμβάνοντας το έργο των διοικητών νοσοκομείων;

Από το ξύλο των παιδιών στις πλατείες; Από τον Μπακογιάννη που τη μια μέρα κλείνει τα φώτα στην πλατεία Κυψέλης για να δείρουν… οι μπατσαλάκηδες ανενόχλητοι τα παιδιά και την άλλη μαζεύει και φωταγωγεί τον κόσμο στην Ομόνοια; Ή μήπως να αρχίσω από τον Άδωνι να κόβει και τον Μπογδάνο να ράβει ακόμα κι έναν Γρηγόρη Λαμπράκη στην φόδρα των παρατηρημάτων του.

Κι έρχεσαι εσύ να μου πεις ότι ο Κυρανάκης, αυτό το περιφερόμενο όνειδος της πολιτικής που έχτισε καριέρα ως πολιτικό όνειδος, δεν συνάδει με το επίπεδο και τον πολιτικό πολιτισμό της ΝΔ. Το λες και χαμογελάς. Με κοιτάζεις και ξέρεις ότι λες ανοησίες και ξέρεις ότι το ξέρω και ξέρεις ότι το ξέρω πως το ξέρεις ότι το ξέρω!!

Ναι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα σήμερα. Αυτό το παράλογο θέατρο της δυσωδίας μοιάζει να κυριαρχεί. Κι εγώ είμαι πολύ κουρασμένος για να φωνάξω. Βλέπω τον κόσμο που χειροκροτεί, βλέπω τους μεγάλους να κλείνουν τα μάτια των παιδιών τους για να μην δουν ότι  βασιλιάς είναι γυμνός, βλέπω τον φόβο ντυμένο κλόουν να διασκεδάζει τους αμέριμνους.

Αυτό ακριβώς το επίπεδο και ο πολιτικός πολιτισμός σπατάλης λέξεων και εννοιών είναι που με κατέβαλε. Αυτά τα κελύφη των ήχων που τα περιφέρεις ταπεινωμένα και αδιανόητα. Τίποτα και κανείς δεν καθρεφτίζεται στην μαύρη τρύπα του πολιτικού σου πολιτισμού που όλα τα καταπίνει.

Γι’ αυτό σου λέω. Σήμερα με κέρδισες. Γονάτισες την οργή μου. Αλλά να ξέρεις: έρχονται  φορές που η λύπη είναι πιο επικίνδυνη από την οργή. Γιατί σου προσφέρει την «ανυπεράσπιστη παρηγοριά της απελπισίας».

*Η φωτογραφία είναι από τα "πολιτισμένα" ξεβρακώματα στα Εξάρχεια των ΜΑΤ της εγνωσμένου δημοκρατικού ήθους κυβέρνησης της ΝΔ