Οι νεο-βάρβαροι του χρήματος

Ο φασισμός στην Ουγγαρία, στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Πολωνία, στην Ολλανδία… το μίσος παντού… ο πόλεμος… ο φόνος. Η Κεντρική Ευρώπη ξανά η αρχή της καταστροφής.  

 Ξαναδιαβάζω τον Μπέρνχαρντ*.

Ποιοι είναι οι βάρβαροι; Οι άνθρωποι που δεν εξελίσσονται, αυτοί που δεν ανοίγουν δικούς τους δρόμους, αυτοί που δεν τους ελκύει τίποτε και δεν τους απωθεί τίποτε, αυτοί -δάσκαλοι και δικαστές- που εκμηδενίζουν καθημερινά τα παιδιά και τους ενήλικες από παραξενιά και εκδικητικότητα για τη χαλασμένη τους ζωή, αυτοί που βλέπουν τη ζωή ως ρόλο σ’ ένα θεατρικό έργο, ως παράσταση, και δεν έχουν δική τους βούληση (Σοπενχάουερ: Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση, ή η ζωή ως παρ-ίσταμαι του Χάιντεγκερ).

Εδώ υποκρίνονται ότι ζουν. Για τις κεντροευρωπαίες μητέρες το μίσος είναι τρομαχτικό, όπως αυτό του Ορέστη για την Κλυταιμνήστρα!

Εδώ, ο εραστής είναι ο καθολικός αρχιεπίσκοπος Σπαντολίνι, η προσωποποίηση του καθολικισμού, του μεγαλύτερου καταστροφέα της παιδικής ψυχής, ο μεγάλος ενσταλακτής του φόβου, ο εκμηδενιστής του χαρακτήρα.

Στο «βορρά» κατοικούν οι «νεοβάρβαροι του χρήματος» που έχουν αναγάγει σε ύψιστη τέχνη τον καιροσκοπισμό, πρώτα εθνικοσοσιαλιστές κι ύστερα φιλοαμερικανοί. Αλλά, τελικά, πάντα εθνικοσοσιαλιστές. Γιατί εδώ ο εθνικοσοσιαλισμός είναι έμφυτος! Εδώ τον κάθε άνθρωπο «τον έχει αδράξει γερά η απληστία, η ανοικτιρμοσύνη, η ατιμία, το ψέμα, η υποκρισία, η χαμέρπεια». Εδώ οι άνθρωποι «έχουν χάσει το πρόσωπό τους». Μίσος, μίσος, μίσος.

Ο Μπέρνχαρντ ενίοτε κάνει την αυτοκριτική του, λέει ότι πιθανόν να είναι άδικος και η διακατέχεται από μία «νοσηρή αντιπάθεια» για την κεντρική Ευρώπη, αλλά η αηδία του αυτή οφείλεται στον εθνικοσοσιαλισμό που ακόμη και σήμερα υφίσταται εκεί ως διαπαιδαγώγηση και τρόπος ζωής.

*Αφανισμός