Ο «λαθρομετανάστης» Σαμαράς

Η ρύθμιση της κυβέρνησης «νομιμοποιεί όλους τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα εδώ και 3 χρόνια!», δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς.

Η λέξη που χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός ανήκει στην ρητορική της ξενοφοβίας και μίσους της ακροδεξιάς. Την χρησιμοποιεί ο Βελόπουλος, ο Τζήμερος, η Χρυσή Αυγή, το Μακελειό, ο Άδωνις, ο Πλεύρης, όλοι οι ακροδεξιοί και κάθε είδους ακροδεξιό πολιτικό μόρφωμα.

Δεν είναι καθόλου αθώο να αποκαλείς τους πρόσφυγες «λαθραίους». Ο «λαθραίος» άνθρωπος παραπέμπει στον homo sacer, τον δούλο της Ρώμης, στον απογυμνωμένο από κάθε δικαίωμα σημερινό άνθρωπο, στον χωρίς χαρτιά, στον αόρατο, στον εργάτη γης της Μανωλάδας, του Μαραθώνα, της Θεσσαλίας. Η λέξη «λαθρομετάναστης» διατυπώνει ήδη τη διάκριση και γίνεται φορέας της ρατσιστικής ιδεολογίας.

Όμως «Υπάρχει στη χρονικότητα των λέξεων ένα σχεδόν ποιητικό παιχνίδι θανάτου και αναγέννησης: οι διαδοχικές μεταφορές κάνουν μία ιδέα να γίνεται κάτι περισσότερο και κάτι διαφορετικό από τον εαυτό της» έγραφε ο Ζαν Μποντριγιάρ («Συνθήματα»). Γι’ αυτό απέναντι στη ρητορική του μίσους αναπτύσσεται η ποίηση της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Κι ο μετανάστης γίνεται ένας από μας. Ο Λουκμάν γίνεται ένας από μας. Όπως ο Φύσσας, ο Ζακ και ο Βασίλης Μάγγος.

Γι’ αυτό πολεμούν την ποίηση, γιατί η ποίηση αλλάζει το περιεχόμενο (τη «μεταφορά») των λέξεων. Χρησιμοποιεί τις λέξεις όχι για να χειραγωγήσει, όχι για να παγιδεύσει και να πλουτίσει αλλά για να συναντηθεί με τον άλλον και να ερωτευθεί. Κάνει τη λέξη να εκφράζει τον πόνο, τον καημό. Κι ο άνθρωπος που τη χρησιμοποιεί μετατρέπεται σε ερωτικό υποκείμενο, που ερωτεύεται τους ανθρώπους στην "Τελευταία παμπ", που συγκλονίζεται στην "Καπερναούμ", που "πεθαίνει" μαζί με τους Παλαιστίνιους στην Γάζα...

 *φωτό αρχείο από το ναυάγιο της Πύλου