Ο Κούγιας και οι ακροδεξιές ομοφοβικές αντιλήψεις

«Τον κ. Κασσελάκη πώς θα τον αποκαλούν οι συνάδελφοί του, η Στέφανος ή ο Στέφανος; Ο κ. Κασσελάκης είναι ο σύζυγος ή η σύζυγος;», διερωτήθηκε σε τηλεοπτικό σταθμό ο Α. Κούγιας.

Είναι ο ίδιος που είχε πει στη δικαστική αίθουσα για τον Δ. Λιγνάδη: «Είναι η πρώτη δίκη που έχουμε βιασθέντα άντρα. Αφορά ένα παγκόσμιο κίνημα για να εδραιωθεί ένα τρίτο φύλο…».

Ο ίδιος ως συνήγορος του δολοφόνου Κορκονέα είπε για το θύμα, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τους φίλους του: Αυτά «δεν είναι σαν τα δικά μας και τα δικά σας» παιδιά, αλλά παιδιά ικανά να διαπράξουν ανθρωποκτονία! Είναι ο ίδιος που μιλούσε για «επαγγελματίες ομοφυλόφιλους», για «φυσιολογικές οικογένειες» και «φυσιολογικά παιδιά».

Το ιδεολογικό πλαίσιο και ο τρόπος σκέψης του συνηγόρου είναι προδήλως ομοφοβικός και βασίζεται στις ουσιοκρατικές φιλοσοφίες που νομιμοποιούν την αναπαραγωγή ενός συστήματος που αποκλείει τον άλλον με βίαιο τρόπο, καθώς αποδίδει σε κάποιους ανθρώπους -με βάση ένα αυθαίρετο κριτήριο- το στάτους του «φυσιολογικού» και σε άλλους το χαρακτηρισμό του "μη φυσιολογικού", του «αποκλίνοντος». Οι άνθρωποι σύμφωνα με την ιδεολογία αυτή διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που αναγνωρίζονται ως «πραγματικά» ανθρώπινα υποκείμενα («φυσιολογικά» κατά τον συνήγορο), και άρα άξια να είναι ισότιμα μέλη της πολιτικής κοινότητας, και σε αυτούς που θεωρούνται "μη φυσιολογικά".

Οι αντιλήψεις αυτές περιλαμβάνονται σύμφωνα με την καθηγήτρια φιλοσοφίας Τζούντιθ Μπάτλερ στην λεγόμενη «ιδεολογία του φύλου», την οποία αναπτύσσει η ακροδεξιά σε ολόκληρο τον κόσμο (δες το άρθρο στο artinews.gr: Η ιδεολογία κατά των φύλων, από τον Όρμπαν στην Κεραμέως).

Η Μπάτλερ καταγγέλλει τις εκστρατείες δαιμονοποίησης και τις επιθέσεις εναντίον της «ιδεολογίας φύλου» που επιδιώκουν να ακυρώσουν τους προοδευτικούς νόμους για τα δικαιώματα των γυναικών και των LGBTQI κοινοτήτων. 

Οι επιθέσεις υποστηρίζονται από δεξιές, καθολικές και ευαγγελικές οργανώσεις που ταυτίζονται στο ότι θεωρούν ότι η παραδοσιακή οικογένεια δέχεται επίθεση, ότι τα παιδιά στην τάξη διδάσκονται να γίνουν ομοφυλόφιλοι και ότι το «φύλο» είναι μια επικίνδυνη, αν όχι διαβολική, ιδεολογία που απειλεί να καταστρέψει οικογένειες και τον ίδιο τον πολιτισμό, ακόμα και τον ίδιο τον «άνθρωπο»!

Παρόλη την εθνικιστική, τρανσφοβική, μισογυνική και ομοφοβική βάση του κινήματος, ο κύριος στόχος του είναι, όπως αναφέρει στον The Guardian η Μπάτλερ, να αντιστρέψει την προοδευτική νομοθεσία που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες μετά από τους αγώνες των LGBTQI όσο και των φεμινιστικών κινημάτων. Επιτιθέμενοι στο «φύλο» επιτίθενται στην αναπαραγωγική ελευθερία των γυναικών και στα δικαιώματα των μονογονέων, στην προστασία των γυναικών από τους βιασμούς και την ενδοοικογενειακή βία· αρνούνται τα νομικά και κοινωνικά δικαιώματα των τρανς ατόμων και τις νομικές και θεσμικές εγγυήσεις κατά των διακρίσεων λόγω φύλου, κατά της βάναυσης σωματικής παρενόχλησης και της δολοφονίας. 

Αυτό το αντιδραστικό κίνημα τροφοδοτείται από την οικονομική επισφάλεια, από τους φόβους για κατάρρευση των κοινωνικών δομών, από τον αντιμεταναστευτικό θυμό, τον φόβο της απώλειας της «ιερότητας της ετεροφυλικής οικογένειας», την απώλεια της εθνικής ταυτότητας και την αντίληψη της λευκής υπεροχής. Το έθνος για το οποίο αγωνίζονται είναι χτισμένο πάνω στην λευκή υπεροχή και στην ετεροκανονική οικογένεια. 

Η εξαφάνιση των κοινωνικών υπηρεσιών και η μείωση του εισοδήματος πιέζει την παραδοσιακή οικογένεια που είναι υποχρεωμένη να παράσχει φροντίδα στα μέλη της. Έτσι η οχύρωση στην οικογένεια και τους πατριαρχικούς κανόνες έχει καταστεί, για ορισμένους, η μόνη απάντηση στο πρόβλημά τους. Σε αυτό το πλαίσιο άγχους και φόβου το «φύλο» παρουσιάζεται σαν μια διαλυτική δύναμη, μια ξένη επιρροή που αποσταθεροποιεί την παραδοσιακή οικογένεια. 

Για όλα φταίει το «φύλο».

Δεν φταίει η απληστία των υπερπλούσιων, δεν φταίει η κλιματική κρίση, ούτε η διάλυση του ΕΣΥ και γενικά η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, φταίνε τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, φταίνε οι φεμινίστριες, φταίνε οι γκέι, φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, φταίνε οι ακτιβιστές και οι... δαίμονες!

Το «φύλο» γίνεται ένα φάντασμα, που μερικές φορές παρουσιάζεται ως ο ίδιος ο «διάβολος», μια δύναμη καταστροφής που απειλεί τη δημιουργία του Θεού! Αυτή η καταστροφική δύναμη επιδιώκεται να καταπολεμηθεί μέσω του εθνικισμού, της παράδοσης, του σεξισμού, της ομοφοβικότητας, των φραχτών στα σύνορα και των push backs.

Τα κινήματα κατά των φύλων είναι τυπικά φασιστικά κινήματα που διαστρεβλώνουν τον ορθολογισμό (συνδέονται εξάλλου και με το αντιεμβολιαστικό κίνημα).

Το κίνημα κατά των φύλων δεν είναι μια συντηρητική θέση με ένα σαφές σύνολο αρχών. Δεν επιδιώκει τη συνέπεια, γιατί η ασυνέπειά της είναι μέρος της δύναμής της. «Το φασιστικό παιχνίδι μπορεί να παιχτεί με πολλές μορφές», γιατί ο φασισμός είναι «ένα κολάζ… μια κυψέλη αντιφάσεων», έγραφε ο Ουμπέρτο Έκο. Αυτό περιγράφει τέλεια την ιδεολογία κατά των φύλων σήμερα. Είναι μια αντιδραστική υποκίνηση, μια εμπρηστική δέσμη αντιφατικών και ασυνάρτητων ισχυρισμών και κατηγοριών. Μέσα από ένα κύμα ασυνεπών και υπερβολικών ισχυρισμών, που επινοούν έναν κόσμο πολλαπλών επικείμενων απειλών (συνωμοσιολογία) για να υποστηρίξουν τελικά την αυταρχική διακυβέρνηση και τη λογοκρισία.

Η αντίθεση στο «φύλο» συχνά συγχωνεύεται με την αντιμεταναστευτική οργή. Οι μετανάστες φιγουράρουν ως «εισβολείς», που εμπλέκονται σε «εγκληματικές» πράξεις ακόμη και όταν ασκούν το δικαίωμα διέλευσης βάσει του διεθνούς δικαίου. Στο φαντασιακό των υποστηρικτών της ιδεολογίας κατά του φύλου, το «φύλο» είναι σαν ένας ανεπιθύμητος μετανάστης, ένας «ξένος», μια εισερχόμενη κηλίδα, αλλά και, ταυτόχρονα, ένας αποικιστής που πρέπει να εξοβελιστεί. 

Ως φασιστικό, το κίνημα κατά των φύλων υποστηρίζει συνεχώς ενισχυόμενες μορφές αυταρχισμού. Οι τακτικές του ενθαρρύνουν τις κρατικές εξουσίες να παρεμβαίνουν σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και προγράμματα, να λογοκρίνουν τα καλλιτεχνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, να απαγορεύουν στα τρανς άτομα τα νόμιμα δικαιώματά τους, να αποκλείουν τα LGBTQI άτομα από δημόσιους χώρους, να υπονομεύουν την αναπαραγωγική ελευθερία και τον αγώνα κατά της βίας εναντίον των γυναικών, των LGBTQI ατόμων και των παιδιών. Απειλεί με βία εκείνους/ες, που έχουν χαρακτηριστεί δαιμονικές δυνάμεις(συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών) και των οποίων η καταστολή ή η απέλαση υπόσχεται την προστασία του έθνους!

Γι’ αυτό η ώρα της αντιφασιστικής αλληλεγγύης είναι τώρα, λέει η καθηγήτρια Τζούντιθ Μπάτλερ*.

*Η Judith Butler είναι διακεκριμένη καθηγήτρια φιλοσοφίας στο New School University. Το τελευταίο βιβλίο της είναι «η Δύναμη της Μη Βίας».

Στη φωτογραφία ο Ζακ