Ο εκβιασμός της τρίτης κάλπης

Ένας ακόμη φόβος, ένας ακόμη εκβιασμός, «Η απειλή της τρίτης κάλπης»!

Ο φόβος έχει καταστεί πλέον η βάση της πολιτικής: φόβος των μεταναστών, φόβος της εγκληματικότητας, φόβος της ακυβερνησίας, φόβος της ανεργίας, φόβος του λουκέτου, φόβος των φόρων, φόβος των ομοφυλόφιλων, των αλλόφυλων, των αλλόθρησκων, φόβος του διαφορετικού, φόβος όλων για όλους.

Η πολιτική δεν απευθύνεται πλέον στην κρίση των πολιτών αλλά στο θυμικό τους, στον φόβο τους. Δεν υπάρχουν προγραμματικές αντιπαραθέσεις, μόνο ανταλλαγές συνθημάτων και «πυροτεχνημάτων φόβου». Έτσι, η κοινωνία δεν αντιμετωπίζεται πια ως μία σύμπραξη κριτικών πολιτών αλλά ως μία σύμπραξη φοβισμένων ανθρώπων, τρομαγμένων ψηφοφόρων που χειραγωγούνται μέσω ενός φοβερού μηχανισμού μέσων μαζικής προπαγάνδας.

Πώς απαντάμε σ’ αυτόν τον αντιδημοκρατικό κατήφορο;

Την απάντηση έδωσε ο Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος»:

«Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς τον  ολοκληρωτισμό. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών ηγετών και της στρατιάς των μάνατζερ ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μιντιάρχες και στους δασκάλους και καθηγητές.». Αυτά έγραφε ο Χάξλεϋ το μακρινό 1962…