Ο αγώνας δεν είναι για το Τίποτα

Μια νέα κινητοποίηση έγινε χθες (6.6.2023) στη Γαλλία για το συνταξιοδοτικό. «Μια διαδήλωση για το τίποτα», αφού το συνταξιοδοτικό ψηφίστηκε, κραυγάζουν τα συστημικά μίντια. Το Bloomberg βλέπει την ημέρα ως «μια δοκιμή για το αν ο πρόεδρος (Μακρόν) κατάφερε να πείσει μεγάλο μέρος της χώρας να γυρίσει σελίδα σε έναν πολύ επιζήμιο πολιτικά αγώνα» και θέτει το ερώτημα: "η οργή των Γάλλων διαλύθηκε;"

Η επικεφαλής της CGT, Sophie Binet απαντά σ’ αυτό λέγοντας ότι «το συνταξιοδοτικό θα είναι πάντα αγώνας» και «πιθανόν να υπάρξουν και άλλες εκφράσεις της λαϊκής οργής».

Στις 8 Ιουνίου 2021 επισημαίναμε γιατί οι διαδηλώσεις δεν είναι ποτέ «για το τίποτα»*, γιατί η «από τα πάνω αλλαγή» δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τον αγώνα «από τα κάτω».

Αυτό έχει σημασία και για την Ελλάδα, καθώς σε πολλούς στην "κυβερνώσα αριστερά" υπάρχει η πεποίθηση της από τα πάνω αλλαγής. Αρκεί λένε «να ξαναγίνουμε κυβέρνηση για να ακυρώσουμε τους αντιεργασιακούς νόμους». Υποτιμούν, έτσι, τη σημασία των αγωνιστικών διαμαρτυριών, την ανάγκη ισχυρών συνδικάτων και οργανώσεων, και πρωτίστως ότι η αλλαγή των συνειδήσεων επισυμβαίνει στη «φωτιά» του αγώνα. Παραγνωρίζουν ότι «η απάντηση στην πλαστογράφηση των γεγονότων από τα εξωνημένα μίντια είναι η σύγχρονη κινηματική οργάνωση, και ότι το προνομιακό πεδίο των «από κάτω» είναι ο «Δρόμος»».

Το έχουμε ξαναπεί: η πολιτική ανατροπή ή θα δημιουργήσει έναν άλλο τρόπο σκέψης και μία νέα στάση στους ανθρώπους, νέους κανόνες που θα εσωτερικευθούν (ως νέες συμπεριφορές και συνήθειες) ή θα αποτύχει. Απαιτείται με άλλα λόγια, η δημιουργία μιας νέας κουλτούρας, ένα σύστημα νέων ηθών που ήδη θα βιώνουν τα μέλη του μεταρρυθμιστικού πολιτικού πυρήνα και το οποίο θα απαντά στη σήψη της κυρίαρχης κουλτούρας, συνιστώντας ένα εναλλακτικό και συνάμα γοητευτικό –με την έννοια της εκτροπής- σύστημα νέων αξιών και κανόνων, που θα ενοφθαλμιστεί στην κοινωνία. Διαφορετικά, η διαφθορά της γραφειοκρατίας και όλες οι παλιές παθογένειες αργά ή γρήγορα θα ενσκήψουν πιο δυνατές.

Πώς είναι δυνατόν να πείσει ένα κόμμα ότι είναι αριστερό όταν υποψήφιοι βουλευτές του χρησιμοποιούν διεφθαρμένες μεθόδους στις εκλογές (ψήφοι Ρομά);

Η διαμαρτυρία του «Δρόμου» είναι μια απάντηση στην νέα πειθαρχική εξουσία, η οποία κατασκευάζει άτομα: «...είναι η ειδική τεχνική μιας εξουσίας που πορίζεται τα άτομα και ως αντικείμενα και ως όργανα για την άσκησή της…»(Φουκώ). Η νέα πειθαρχία στηρίζεται πρώτα απ' όλα σε μια κατανομή των ατόμων στο χώρο. Για το λόγο αυτό εφαρμόζoyn διάφορες τεχνικές: Απαιτεί πολλές φορές την περίφραξη, τον καθορισμό ενός χώρου διαφορετικού από τους άλλους, ενός χώρου περιχαρακωμένου(σχολεία, στρατώνες, kamp, εργοστάσια-ΤΩΡΑ και τα ΣΠΙΤΙΑ, αλλά και τα δωμάτια των απομονωμένων νοσούντων μέσα στα ίδια σπίτια)… Αυτό που διακρίνει τη νέα περιχαράκωση του χώρου, είναι ότι αποκλείει παντελώς τις ομαδοποιήσεις. Θυμηθείτε τις επιθέσεις των ΜΑΤ στις πλατείες και στις καταλήψεις των νέων.

Η νέα πειθαρχία οργανώνει ένα χώρο απομονωμένο, ένα χώρο που απαγορεύει την άμεση επαφή, την παρέα, την ομάδα, την συναδέλφωση, την αγκαλιά, τον έρωτα… Όλα θα είναι εξ αποστάσεως(τηλέ-), όλα online, χωρίς άμεση επαφή.

Γι’ αυτό είναι κρίσιμος ο έλεγχος των διαύλων επικοινωνίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Γι' αυτό αναπτύσσονται μηχανισμοί ελέγχου, όπως οι παρακολουθήσεις. Γιατί ο «κατασκοπευτικός καπιταλισμός» επιδιώκει να ελέγχει τα πάντα και να παράγει την μία και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, τη δική του. Γι’ αυτό θέλουν να καταργήσουν ότι την ακυρώνει. Αυτό, παραδόξως, το θέλουν και κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστεροί»! Αλλά είναι "δεξιοί" και δεν το ξέρουν (ή μήπως το ξέρουν)...

*Η σημασία των διαδηλώσεων... [ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 08.06.21 ] artinews.gr