Ξεχνάνε οι λαοί τι τράβηξαν οι ίδιοι;

Σικελία, Καμπανία και όχι μόνο. Εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένοι Ιταλοί είχαν κατακλύσει την Βόρεια Ευρώπη και την Αμερική, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους. Σήμερα εκλέγουν ακροδεξιές κυβερνήσεις με σαφή εντολή: «καθαρή Ιταλία, έξω οι ξένοι»

Ισραήλ. Οι Εβραίοι της διασποράς δοκίμασαν με τον χειρότερο τρόπο καταπίεση, βασανιστήρια, διωγμούς και σφαγές αιώνων με αποκορύφωμα την γενοκτονία από τους ναζί. Σήμερα, το επίσημο κράτος εγκλωβίζει τους Παλαιστίνιους με φράχτη πολλών χιλιομέτρων ύψους 6 μέτρων...

Νότιος Αφρική. Επί δεκαετίες οι αγωνιστές του ANC του Νέλσον Μαντέλα, κατέφευγαν στην σημερινή Ναμίμπια και Μποτσουάνα για να γλυτώσουν από τους λευκούς διώκτες τους και το apartheid. Σήμερα, οι μαύροι που τους έκρυβαν εκεί στα βόρεια, κατεβαίνουν στην Ν. Αφρική για να βρουν δουλειά και αντιμετωπίζουν εχθρικά βλέμματα, απόρριψη και κυνηγητό από τους πρώην φιλοξενούμενούς τους...

Αλβανία. Για χρόνια ολόκληρα οικονομικοί μετανάστες, καραβιές από το Δυρράχιο και στρατιές από τα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου, κατέφευγαν στην Ιταλία και στην Ελλάδα αντίστοιχα. Για δύο δεκαετίες, τους ανθρώπους αυτούς τους πρόσβαλλαν ξυνισμένες ελληνόφατσες και τους  έδερναν φασιστικές συμμορίες. Σήμερα, σε συνεργασία με την Frontex, η αλβανική κυβέρνηση πετά πρόσφυγες πολέμου πίσω στην θάλασσα και στον εφιάλτη, διαβεβαιώνοντας τους πολίτες της, μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών, ότι «Οι αυστηροί έλεγχοι θα ενταθούν στην περιοχή»!

Ελλάδα. «Λαός που βρέθηκε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να γλυτώσει από την φτώχεια και τις διώξεις, που έπλυνε όλα τα πιάτα της Αμερικανικής γαστριμαργίας, καθάρισε όλες τις Γερμανικές χέστρες στην γκαστερμπάιτερ καριέρα του, κουβάλησε σακιά και τελάρα στα Αγγλικά λιμάνια, έσπασε χιλιάδες τετραγωνικά μίλια πάγου, για να βρουν οι Πολυεθνικές πετρέλαιο στις Καναδικές κοιλάδες, καταπλακώθηκε στα Βελγικά ορυχεία και τις στοές, μούλιασε στις Γαλλικές αλυκές κι έχτισε πέτρα–πέτρα όλη την Αυστραλιανή στέππα, σήμερα νομίζει πως για την εξαθλίωσή του, φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες...» (του Nick Xekouvalas).

Με αυτά τα αγκάθια στην βαλίτσα μου, αναζήτησα αμόλυντες ψυχές αλλού.

Κουρδιστάν. Τεμαχισμένο και σκλαβωμένο στα κράτη της περιοχής. Οι νέοι παλεύουν για ανεξαρτησία, διαχείριση του ορυκτού πλούτου της γης τους, ειρηνική συμβίωση με τους γείτονες.

Παλαιστίνη. Κράτος παρίας ή μη κράτος, καπιταλιστική οικονομία, καταπίεση, εγκλωβισμός, ανεργία. Οι νέοι τρομοκρατούνται και τρομοκρατούν, σε ένα παιγνίδι Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, παλεύουν για την επιβίωση και για να κατακτήσουν το δικαίωμα της πατρίδας.

Συγκινητικά τα όνειρα και ο ρομαντισμός τους, αυτό όμως που με παγώνει είναι το προδιαγεγραμμένο μέλλον τους.

Οι Κούρδοι και οι Παλαιστίνιοι, αργά ή γρήγορα θα κερδίσουν το κράτος τους. Τότε και οι μεν και οι δε, θα ανακαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο της αστικής τάξης της χώρας τους. Ο ιδιοκτήτης της γης, του υπεδάφους και των μέσων παραγωγής θα αποκτήσει όνομα και θα λέγεται Diyar, Gazin ή Rojgul στο Κουρδιστάν και Abdul, Fasih ή Basri στην Παλαιστίνη μαζί με τα μόνιμα, Siemens, International Monetary Fund – IMF, Exxon Mobil και Saudi Aramco. Τότε, τα κουρδικά και παλαιστινιακά STAR Channel, ΣΚΑΙ, ANT1 κ.λπ. της νέας κατάστασης, θα αναθρέψουν την επόμενη γενιά με τηλεοπτικά σκουπίδια, σεξισμό, ανταγωνισμό και τελικά με ...ρατσισμό.

Η λαχτάρα να επιβεβαιωθεί και να σταθεί η νεαρά αστική τάξη στα πόδια της, θα ικανοποιηθεί με τα πρώτα κύματα κάποιων άλλων βασανισμένων, που μπροστά στα χάλια τους η Παλαιστίνη και το Κουρδιστάν θα φαντάζουν ως Γη της Επαγγελίας. Τότε θα ξεχαστούν οι τουρκικές και οι ισραηλινές φυλακές, το ξύλο, οι βόμβες, οι απαγορεύσεις και οι διωγμοί και θα αντικατασταθούν με ακριβώς τα ίδια, μόνο που αυτήν την φορά στην ούγια θα γράφεται “made in Palestine” ή “made in Kurdistan”. Πάντα οι ντόπιοι αστοί θα δείχνουν με το δάκτυλο στους ντόπιους μεροκαματιάρηδες, τους κυνηγημένους από τους απέναντι αστούς, για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την κατάντια της χώρας...

Αυτή η διαδρομή, με αυτές τις παραμέτρους, ιστορικά είναι μονόδρομος και έτσι απαντάται το ερώτημα «μα ξέχασαν οι Ιταλοί, οι Εβραίοι, οι μαύροι της Ν. Αφρικής, οι Αλβανοί, οι Έλληνες και τόσοι άλλοι τα βάσανά τους και κάνουν τα ίδια;». «Μήπως στην ανθρώπινη φύση είναι έμφυτα, ο ανταγωνισμός και η αχαριστία;».

Αυτή είναι η εύκολη απάντηση. Οι λαοί είναι σε κάποιο ποσοστό, προϊόν DNA και παραδόσεων αιώνων και σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αποτέλεσμα κοινωνικών ζυμώσεων και Παιδείας.

Την μνήμη και τον σεβασμό τα σβήνει ο καπιταλισμός. Όταν η ηγεσία νοιάζεται μόνο για κέρδη και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όταν τα ΜΜΕ και τα υπόλοιπα όπλα του Συστήματος κάνουν πλύση εγκεφάλου, δεν θέλει και πολύ για να σπρωχτεί η μνήμη και ο πόνος μαζί με την φιλία και την αλληλεγγύη στο βάθος της ψυχής και μπροστά να θεριέψει το συμφέρον, η πατριδοκαπηλία και ο ρατσισμός.

Ο γόρδιος δεσμός λύνεται μόνο όταν η οποιαδήποτε μάχη, εκτός από την ηρωική, γεωγραφική, οικονομική και προσωπική συνιστώσα, διαθέτει απαραίτητα και την κοινωνική. Όταν ο Άνθρωπος παλεύει, όχι μόνο για την δική του ευημερία αλλά και την ευημερία του Άλλου. Στην περίπτωσή μας σήμερα, αυτός είναι π.χ., ο Τούρκος ή ο Σύριος. Η μάχη για την ευημερία και του Τούρκου, σημαίνει όχι πώληση όπλων από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους στους δύο λαούς. Για τον Σύριο σημαίνει να μην διευκολύνουμε με νατοϊκές βάσεις την επέμβαση στην πολύπαθη αυτή χώρα.

Τότε θα ανακαλύψουμε ότι ο Τούρκος δεν είναι διάβολος αλλά καρντάσης (κάθε λαός είναι καρντάσης όταν παραμερίζεται η εκμετάλλευση), ο δε Σύριος δεν θα χρειάζεται να καταφεύγει μισοπνιγμένος στην χώρα μας.

Τελικά κερδισμένοι θα είμαστε εμείς οι ίδιοι...