Η ποίηση είναι να κάνεις τις λέξεις να εκρήγνυνται. Να εκτρέπεις τη ροή των νοημάτων. Τα νοήματα να γίνονται νάματα. Να ’χει η ψυχή να ξεδιψάει. Αυτό συνέβη εκείνο το βράδυ στο απόκεντρο Επίκεντρο στους Αγίους Αναργύρους, ανάμεσα σε βιβλία και φίλους. Εκεί όπου ο αγαπημένος μας, ο ποιητής Κώστας Καναβούρης μας αφηγήθηκε το ταξίδι του στην Αποθήκη Καταλοίπων Ηδονής. Και μας μοίρασε τα δώρα του.
Θυμάμαι αμυδρά έναν χαρταετό
Να πέφτει και να σκίζετε πάνω στις ημερομηνίες
Άλλο τίποτα δεν θυμάμαι
Μόνο αυτό.
Έτσι αρρωσταίνεις φαντάζομαι,
Μεταπηδάς από τον έναν έρωτα στον άλλο
Κι αυτό είναι
