Μικρό πεζό για ένα τριαντάφυλλο

Ξύπνησα σήμερα και έψαχνα

μια καλημέρα

Κοιμούνταν όλοι

αγκαλιασμένοι τα όνειρά τους

έτσι καμιά δεν βρήκα

Πήγα να φτιάξω τον καφέ μου

στην κουζίνα

να στρίψω το τσιγάρο μου

αφού δεν είχα καλημέρα

κάτι στο στόμα έπρεπε να βάλω

να με κρατήσει –όπως θα λεγε κι η μάνα

Κι όπως έκανα να βγω από το σπίτι στην αυλή

-εκεί μόνο καπνίζω-

είδα πως είχα αφήσει απ’ έξω το κλειδί

Από χτες βράδυ που είχα βγει

μια καληνύχτα

να καπνίσω

Ήταν εκεί στην πόρτα απ’ έξω

με το σκοινάκι του να κρέμεται

Όλη τη νύχτα το κλειδί έξω απ’ την πόρτα

και δεν το γύρισε κανείς

-κι ύστερα σου λένε πως η εγκληματικότητα

καλπάζει, πουφ! Ανοησίες

Κανένας δεν το γύρισε

το ξεχασμένο το κλειδί

και τα γραμμένα μου ήταν

όπως τα είχα αφήσει

πάνω στο τραπέζι

αδιάβαστα.

Ήταν μια προδοσία

το δίχως άλλο

αυτή η παγερή αδιαφορία

της περιβόητης ανθούσας και τάχα καλπάζουσας

εγκληματικότητας

απέναντι στο ξεχασμένο μου κλειδί

Έκανα να θυμώσω

να αφήσω ένα κύμα αγανάκτησης

που μπούκωνε το στήθος

 να ξεσπάσει

μα την ίδια ώρα

Καλημέρα

μου ψιθύρισε το πρώτο της αυλής μου

τριαντάφυλλο

αγουροξυπνημένο

Κυριακή και γιορτή της μητέρας

Η εγκληματικότητα

οργιάζει τελικά

Φυλάξου τριανταφυλλάκι