Μ. Τετάρτη...

Βλέπε χρημάτων εραστά

Φιλιούνται δυο παιδιά

Σ’ ένα παγκάκι

Ημέρα των αζύμων

Στα χείλη τους

Το σώμα και το αίμα

Εις την ανάμνησή Του

Ποιείται το φιλί

Παίρνει λαγήνι με νερό

Τα πόδια να τους πλύνει

Και σπεύδει

Για των ελαιών το όρος

Φεύγει και το κορίτσι

Με το φίλημα στα χείλη

-ζεστό ακόμα-

Στο χέρι της μαχαίρι

Κοφτερό

Να σφάξει τα κοκόρια

Σε μια ουρά περιμένω

Χρίομαι

Εις ίασιν ψυχής τε και σώματος

Και ξαναμπαίνω στην ουρά

Και ξαναπεριμένω

Πάλι και πάλι και πάλι

Ύστερα

Αγκαλιάζω όλο τον πονεμένο κόσμο

Με κίνδυνο να συλληφθώ

Από δαγκάνα made in China