Λ(ο)ιμός

Δεν στενοχωριέμαι για όλες αυτές τις ανούσιες, πολιτικάντικες  χειραψίες και τα συνοδευτικά υποκριτικά σταυρωτά φιλήματα. Διόλου δεν θα μου λείψουν. Κρυφοχαίρομαι μάλιστα για τις ιδιοτελείς αναστολές που, ενδεχομένως, θα ξυπνήσουν  στους Ιούδες.

Αν είναι κάτι που με κομματιάζει είναι μη στερηθώ  και μη στερήσω εκείνες τις  χορταστικές αγκαλιές, αυτά τα ζουμερά φιλιά κι αυτά τα χέρια, αυτά τα χέρια  που αγγίζουν την ψυχή και τη χαϊδεύουν  και την παρηγορούν και τη θεραπεύουν  και τη ζεσταίνουν και τη χορταίνουν και την ξεδιψάνε.

Και αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι μήπως βρισκόμαστε εν μέσω ενός δαρβινικού πειράματος και θα επιβιώσει τελικά ένα νέο είδος που δεν θα έχει ανάγκη πια την ποίηση της προσέγγισης και της εγγύτητας την ενθαλπία. Πες μου τώρα εσύ σε ποιο ράφι να αναζητήσω τα χρειώδη και αν υπάρχουν επαρκή αποθέματα…