Κοροναϊός: Οι ανισότητες υπάρχουν ακόμα και απέναντι στο θάνατο

Η ανθρωπότητα ζει τραγικές στιγμές. Ολόκληρη η ανθρωπότητα; Ασφαλώς, όχι. Γιατί η ανθρωπότητα, ως έννοια, είναι μια τεράστια γενίκευση, καθώς περιλαμβάνει τους νέους και τους γέρους, τους πλούσιους και τους φτωχούς, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους άστεγους και τους έχοντες σπίτι, τον εργοστασιάρχη του Μπέργκαμο που είναι «κλεισμένος» στη βίλα του και δίνει τηλε-εντολές στους εργάτες του, που πεθαίνουν χτυπημένοι από τον κοροναϊό, όντας παντελώς απροστάτευτοι, όπως μαρτυρά ο Φρανσέσκο Μακάριο.

Ναι, τώρα επικαλούνται την ανθρωπότητα, επικαλούνται τον κοινό εχθρό, τον αόρατο, και την κοινή ανθρώπινη μοίρα απέναντι στο θάνατο. Μόνο που αυτό είναι μέγα ψέμα. Δεν είναι είμαστε όλοι ίδιοι ούτε ως άνθρωποι ούτε ως θνητοί. Κάποιοι ακόμη κι απέναντι στο θάνατο είναι σε καλύτερη θέση. Για μας δεν υπάρχουν τεστ για να γίνουν εξετάσεις για τον κοροναϊό. Για τον Πρετεντέρη, τον Παπαχελά(τυχαία τα ονόματα) υπάρχουν.  Όχι, δεν έχουμε όλοι την ίδια «μοίρα» απέναντι στην πανδημία, δεν έχουμε όλοι την ίδια πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Είναι μέγα ψέμα ότι «κοινή γαρ η τύχη…»

Είναι ψέμα ότι η κυβέρνηση θα φροντίσει τους άστεγους. «Το είπε –λέει- ο Λιβάνιος». Το αναπαρήγαγαν τα τηλεοπτικά ηχεία της κυβέρνησης. Μόνο που ο Λιβάνιος είπε ότι αυτό «είναι θέμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης»! Αποτέλεσμα; Οι άστεγοι είναι ακόμα εκεί, στην Καραγιώργη Σερβίας, στους παραδρόμους του Συντάγματος, στην Ομόνοια, παντού.

Είναι ψέμα ότι θα προσλάβουν γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό στο ΕΣΥ. Αντίθετα, ζητούν γιατρούς και νοσηλευτές «εθελοντές»! Ζητούν γιατρούς και νοσηλευτές για να τους στείλουν στη «μάχη» άοπλους. Τώρα θυμήθηκαν την… αλληλεγγύη. «Αλληλεγγύη» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της δεξιάς εφημερίδας «Η Καθημερινή», σήμερα.

Μιλούν για «αλληλεγγύη» αυτοί που καθυβρίζουν τους αλληλέγγυους, όταν πρόκειται για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Μιλούν για «αλληλεγγύη» αυτοί που ακόμα και σήμερα ισχυρίζονται ότι «Ο Ερντογάν θέλει να ρίξει τον φράκτη για να μας στείλει χιλιάδες ασθενείς μετανάστες»(ΕΣΤΙΑ. 24.4.2020).

Μιλούν για κοινό αγώνα απέναντι σε ορατούς και αόρατους εχθρούς, οι ιεροκήρυκες του ατομικισμού και του φιλοτομαρισμού, οι εκπρόσωποι των μικροαστών και των αστών νοικοκυραίων, αυτοί που ξεχύνονται με τις σούβλες στα χωριά(οι ορατοί) και στις βίλες τους(οι αόρατοι).

Μιλούν για πόλεμο απέναντι στον «αόρατο εχθρό» αυτοί που τον δημιούργησαν ή ανέχτηκαν τη δημιουργία του. Αυτοί που στο όνομα του κέρδους τσακίζουν τη φύση και προκαλούν τη μεταπήδηση στους ανθρώπους των βακτηρίων και τις μεταλλάξεις τους…

Ο αγώνας είναι κοινός… αλλά όχι τόσο κοινός όσο προσπαθούν να μας πείσουν.

Γιατί οι ανισότητες υπάρχουν ακόμα και απέναντι στο θάνατο…