Κάτι άντρες

In memoriam

Είναι κάτι άντρες σαν πυρακτωμένοι κάκτοι στην έρημο, που χρόνια έχουνε να πιουν νερό και δεν διψάνε, γιατί έχουν φύλλα τ’ αγκάθια τους. Είναι κάτι άντρες σαν τα παροπλισμένα πηγάδια με τις φαγωμένες πέτρες, που ακόμα κοιμάται δροσερό το νερό στον πάτο τους. Είναι κάτι άντρες σαν τον έφηβο των Αντικυθήρων, ακέραιοι μες στην ημιπληγία τους. Είναι κάτι άντρες σαν τον Χριστό της Αβύσσου, ποντισμένοι, και προσεύχονται για τα κρίματα του κόσμου. Είναι κάτι άντρες, σταθμοί ερειπωμένοι που κατοικούνται από φαντάσματα. Είναι κάτι ξυπόλυτοι άντρες, που τους είπαν λιποτάκτες. Είναι κάτι άντρες, λαμπάδες αναμμένες σε μακρινά ξωκλήσια, που κανείς δεν επισκέπτεται.