Κάποια Δευτέρα θα έρθει κι η σειρά σου

Το θέμα είναι να ξέρεις τι επιτρέπεται και τι όχι. Για να μένουμε ασφαλείς λοιπόν αρχικά πρέπει να πάμε κομμωτήριο και ύστερα να φτιάξουμε τα νύχια μας. Κατόπιν μπορούμε να βγούμε για κατανάλωση. Ντύσου, ποδέσου κι αγόρασε κι ένα καινούργιο μαγιό για να σε βγάλω παραλία.

Και μη σε ξανακούσω να διαμαρτύρεσαι για τη δημοτική βιβλιοθήκη. Και που δεν άνοιξε τι; Αφού σου επέτρεψα τα βιβλιοπωλεία και για την ανα-δια-επι-παρά-μόρφωσή σου φρόντισα και διαδικτυακά και τηλεοπτικά και ασύγχρονα και σύγχρονα και οριζοντίως και καθέτως και διαγωνίως.

Και τι τη θέλεις δηλαδή τη βιβλιοθήκη; Τόσο τη βρίσκεις με την τριμμένη από το διάβασμα σελίδα, με την υπογράμμιση που κάποιος άλλος έκανε, με το σχόλιο που έγραψε δίπλα από μια φράση, με το σημάδι που άφησε η σταγόνα που έσταξε από τον καφέ ή το κρασί ή το δάκρυ του, με το εισιτήριο του ΚΤΕΛ που άφησε μέσα για σελιδοδείκτη; Και μη μου πεις πως σου λειψε ο παππούς που κάθεται στο τραπέζι μπροστά-μπροστά στην είσοδο, ενώ όλα τα άλλα στο βάθος είναι ελεύθερα, κι, ενώ είναι το βιβλίο ανοιχτό μπροστά του, αυτός κοιτάει καρφωμένος ποιος θα μπει μόνο και μόνο για να κάνει εκείνο το μακρόσυρτο «Σςςςςςς» και να δει την αντίδραση στα μάτια του εισβολέα; Ή μήπως σου λειψαν οι πρόσφυγες που τους μαθαίνανε ελληνικά στο ισόγειο και λέγαν «καλημέρα» καθώς έμπαινες και συ ντρεπόσουν που δεν ήξερες στη γλώσσα τους να ανταποδώσεις, να δείξεις ότι προσπαθείς; Ή μήπως τα πιτσιρικάκια που στην προσπάθεια να ψιθυρίσουν χάλαγαν τον κόσμο και μπέρδευαν  και ανακάτευαν κάθε αρχειοθετημένη γνώση; Ή οι ανέστιοι και οι μη έχοντες  που έβρισκαν εκεί ζέστη και «τροφή»; Κι όλοι εκείνοι που ξεχνούν να απενεργοποιήσουν τα κινητά τους; Κι οι φοιτητές, κι ας είναι λίγοι, που κάνουν πως διαβάζουν ενώ στην πραγματικότητα γύρευε ποια «διαβαστερή» τους γυάλισε και ήρθαν για το φλερτ με το σύγγραμμα για το ξεκάρφωμα ανοιχτό και στο σημειωματάριο να γράφουνε πικάντικα στιχάκια; Κι οι άλλοι με τα πατομπούκαλα που και σεισμός να γίνει δεν θα σταματήσουν την ανάγνωση; Κι όλα αυτά τα διεστραμμένα βιβλιοσκούληκα που «γλύφουν» τα βιβλία; Και μη μου πεις πάλι για τον Μπόρχες πως τάχα παίζετε κρυφτό μες στους διαδρόμους και σου χαμογελάει πίσω απ’ τα ράφια. Για να μην σου πω κι εγώ για τα πατικωμένα ασημόψαρα και για να μην αναγκαστώ να σου θυμίσω πως μεγάλωσες. Σε πιάνει μια ναυτία και που τα απαριθμείς όλα αυτά, άσε τον κίνδυνο που επιλέγεις να μη βλέπεις.

Και έπειτα τι βιάζεσαι; Με τη σειρά τα πράγματα. Από Δευτέρα εστίαση.

Έλα, χαλάρωσε και θα σου πω πως επιτρέπεται να νιώθεις