Ο γείτονάς μου, Σαχζάτ Λουκμάν, ένα υπέροχο παιδί, σοβαρό, σιωπηλό, με μία μόνιμη θλίψη στο βλέμμα, εργαζόταν νυχθημερόν για να βοηθήσει την οικογένειά του στο Πακιστάν.
Στις 17 Γενάρη του 2013, καθώς πήγαινε με το ποδήλατό του από το Περιστέρι στα Πετράλωνα για να δουλέψει, δύο χρυσαυγίτες του έκοψαν το δρόμο και το νήμα της ζωής. Τον μακέλεψαν.
Θυμόμαστε τον Λουκμάν. Θυμόμαστε τον Χαντίμ Χουσεΐν, αυτή τη βιβλική μορφή, τον πατέρα του.
Και αγωνιζόμαστε για να μην υπάρξει άλλος μετανάστης νεκρός,
να μην απελευθερωθούν οι δολοφόνοι του Σαχζάτ και του Παύλου,
για να μην ξεριζώνονται οι άνθρωποι, να μην υπάρχει φτώχεια,
να μην περάσει ο φασισμός.
