Θεσσαλονίκη. Ο μπάτσος τρέχει αφιονισμένος. Ένα παιδί περπατάει αμέριμνο στο πεζοδρόμιο. Ο μπάτσος τον φτάνει. Τον αρπάζει από το λαιμό και με λαβή ζίου ζίτσου τον πετάει στο οδόστρωμα. «Με πνίγεις» φωνάζει το παιδί. Το κτήνος εκεί, με τη λεία να σπαρταράει κάτω από το σώμα του.
Ένα άλλο παιδί, ένας φοιτητής τραυματίζεται σοβαρά.
Η αστυνομία του Θεοδωρικάκου, όπως του Χρυσοχοΐδη πριν, θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του ηγεμόνα. Το ίδιο συμβαίνει πάντα από την εποχή του Μακιαβέλι (τότε ήταν ο Καίσαρας Βοργίας, σήμερα ο Μητσοτάκης). Πάντα θα υπάρχει ένας Ρεμίρο ντε Όρκο για να κάνει την «δουλειά» και ο οποίος στη συνέχεια θα «θυσιασθεί» για να λειτουργήσει η περίφημη «πειστική άρνηση». Ότι τάχα ο ηγεμόνας δεν έχει σχέση με τα εγκλήματα!
Ο Χρυσοχοΐδης εξαφανίσθηκε. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Θεοδωρικάκο…
Μέχρι να εξαφανισθεί και ο ηγεμόνας…
