Θεσσαλονίκη: Άγριο λιντσάρισμα δύο τρανς ανθρώπων

 Σοκάρει το βίντεο με το λιντσάρισμα που δέχθηκαν το βράδυ του Σαββάτου δύο τρανς άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη. Περισσότεροι από 150 φασίστες επιτέθηκαν στους δύο τρανς στην οδό Αριστοτέλους.

«Αν δεν τους φυγαδεύαμε τα παιδιά θα ήταν στο νοσοκομείο. Μπορεί να είχαμε και νεκρό. Η αγριότητα ήταν πρωτοφανής. Τρέχανε μέσα στο πλήθος και διψούσαν για βία», δήλωσε εργαζόμενος στο εστιατόριο όπου κατέφυγαν οι δύο άνθρωποι.

150 άτομα! Μια ολόκληρη φασιστική ομάδα εφόδου.

Είχαν προηγηθεί τα κηρύγματα μίσους της ιεράς συνόδου προς τους πιστούς, τις θρησκευτικές παρα-οργανώσεις, αλλά και τα άρθρα στις φασιστικές φυλλάδες καθώς και ο φαιός οχετός στα social media.

 «Καλά εκαναν και λίντσαραν τις 2 Κουίρ στην Αριστοτέλους… θα πονάτε για χρόνια ακόμα!! Επειδή πέρασε στην βουλή δεν σημαίνει ότι το δέχτηκε και ο κόσμος… Εδώ είναι Ελλάδα!!" ( για το λιντσάρισμα των 2 Κουίρ στην Αριστοτέλους) Βασιλης Παρασχος ,ψέκας, πιτμπουλ και παοκ» γράφει μια όζουσα γραφίδα στο Χ (τουίτερ)-"Μικροασβός@2eaterist". 

Ένα ακροδεξιό λεφούσι από παπάδες, παραθρησκευτικές οργανώσεις, χουλιγκάνους, φασίστες και διάφορες εκδοχές των παλαιών επίστρατων και της ελληνικής Κου Κλουξ Κλαν, όλοι τους υπερασπίζονται με πρωτοφανές φονταμενταλιστικό πάθος την εθνο-ορθοδοξία και την πατριαρχία στην οικογένεια και παντού.

Το πρόβλημα ενδημεί στην ελληνική οικογένεια και κοινωνία, αλλά ενισχύεται ανάλογα με την συγκυρία. Θυμίζουμε το βιβλίο του Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή στην Οξφόρδη, με τίτλο «Κάτι τρέχει με την οικογένεια/έθνος, πόθος και συγγένεια στην εποχή της κρίσης» (εκδ. Πατάκη). Ο Παπανικολάου επισημαίνει την άνοδο του ρατσισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας και την ανάδυση νεοσυντηρητικών και νεοεθνικιστικών απόψεων στα πλαίσια της ελληνικής οικογένειας.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αρνείται πεισματικά να δεχτεί τη διαφορετικότητα. Φαίνεται, δε, να είναι ισχυρό γιατί στηρίζεται όχι μόνο από φυσικοποιημένες ιδεολογίες (από την “μπέσα”, τη “μαγκιά”, το "φιλότιμο" και τον “ανδρισμό” ως την “ανωτερότητα της φυλής” και τον “ιστορικό της ρόλο”) αλλά και από συμφέροντα συγκεκριμένα, οργανωμένα συμφέροντα που δεν θέλουν να αλλάξουν οι βασικές κατηγορίες διανομής του συμβολικού, του κοινωνικού, του πολιτικού και του υλικού κεφαλαίου. Αυτά είναι τα συμφέροντα της πολιτικής, κοινωνικής και εκκλησιαστικής συντήρησης, δηλαδή της πολιτικής και ιδεολογικής Δεξιάς (εδώ εντάσσονται όχι μόνο η ΝΔ και οι ακροδεξιές εκφάνσεις, αλλά και η Ιερά Σύνοδος).

«Φοβάμαι», γράφει ο Παπανικολάου, «πως το “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”, υπό άλλες συνθήκες βεβαίως, ανασύρεται ξανά ως ύστατο ανάχωμα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φασιστικός πολιτικός και μιντιακός χώρος υιοθετεί και προωθεί αυτές τις ιδεολογίες.

Η ιστορία νέων ανθρώπων που δηλώνουν μια διαφορετική σεξουαλικότητα είναι πάντα “η ιστορία μιας συγκλονιστικής επιβίωσης”, γράφει ο Παπανικολάου. Η βία της ελληνικής οικογένειας και κατ’ επέκταση της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι απωθημένη, αλλά είναι φυσικοποιημένη (νομιμοποιημένη και κανονικοποιημένη) ως «τιμή και φιλότιμο» και ασκείται από ανθρώπους που δρουν στο σκοτάδι και ευθυνόφοβα, που «πυροβολούν» με «καφενειακά σχόλια» και «κουτσομπολιό».

Ναι, η επιβίωση αυτών των διαφορετικών παιδιών, αλλά και των οικογενειών τους, στη σημερινή φασίζουσα ελληνική κοινωνία είναι πραγματικά ιστορίες συγκλονιστικής επιβίωσης