Θα πληρωθείς με μνήμη ή με όνειρα;

Πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις. Πόσο κοστίζει να επιζήσω; Θέλω ν’ ανοίξεις όλα τα χαρτιά σου. Μελέτες και διαγράμματα και τις στατιστικές σου. Να μου εξηγήσεις λέξη-λέξη, γράμμα-γράμμα  -και τα ψιλά, όλα- το συμβόλαιο που θες να υπογράψω. Τι θα προσημειώσεις; Τι θα υποθηκεύσεις; Τι θα ενεχυριάσεις; (ένα συρτάρι γεμάτο με ανέκδοτα θα το γλιτώσω άραγε;) Κουφός και άπειρος και σε ανάγκη, όσο δεν πάει αναγκεμένος.

Σου το δηλώνω εξ αρχής για να μην πεις πως δεν το ήξερες κι εγώ να μην μπορώ τη συμφωνία μεταξύ μας να την προσβάλλω ως καταπλεονεκτική για να τη σκαπουλάρω.

Μίλα και πες και εξήγησε τους όρους σου. Αφού σου είναι απαραίτητη η υπογραφή μου θέλω κι εγώ να ξέρω. Αφού εσύ τα ξέρεις όλα χάρη στην εξωγήινη νοημοσύνη σου κι αφού την ανοσία σου έχεις εξασφαλίσει χάρη στην εξωγήινη τεχνολογία σου κι αφού εσύ δεν πλήττεσαι στον ασφαλή σου εξωπλανήτη,

πες τώρα καθαρά και ξάστερα για να κατανοήσει το πρωτόγονο, το γήινο μυαλό μου.

Πόσα θα πρέπει να πληρώσω αν επιζήσω;

Πόσα από τα χρόνια μου θα σου ανήκουν;

Το παρελθόν μου έχεις στόχο ή το μέλλον μου;

Θα πληρωθείς με μνήμη ή με όνειρα;

Ή μήπως έχεις στο μυαλό να κάνεις Ιφιγένεια την κάθε μου στιγμή;

Να είναι έτοιμο για τη σφαγή για πάντα το παρόν μου;

Ένα αιώνιο παρόν κατάδικό σου με το ακονισμένο σου σπαθί διαρκώς στο σβέρκο μου;

Με την αρβύλα σου στο πρόσωπό μου;

Μπορώ το χρέος μου να εξαγοράσω αν κάνω πως δεν βλέπω σαν εξοντώνεις τους πιο αδύναμους;

Δεν υπογράφω τίποτα.

Φέρε να υπογράψω ό,τι θέλεις.

Στην ουτοπία που μου έταξες θα ‘ρθώ χωρίς ρολόι.

Στη δυστοπία που μου έφτιαξες θα γίνω όλος ένα ρολόι κουρδιστό. 

Ιούδα σ’ έλεγα και έφτυνα τον κόρφο μου.

Τώρα ψάχνω συκιά να κρεμαστώ.