Η ώρα (του κόμματος) της Αριστεράς

 "...η κατάκτηση της εξουσίας δεν πρέπει να αποτελεί μια και μοναδική πράξη αλλά πρέπει να τη δούμε ως μια σειρά από ενέργειες ώστε προοδευτικά να διεισδύουμε σ' όλες τις γωνιές της αστικής εξουσίας μέχρι να καταλάβουμε όλα τα σημεία, τα οποία, έχοντάς τα κατακτήσει, θα τα υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια..." Ρόζα Λούξεμπουργκ

Για να μην βουλιάξουμε μέσα στον «πλέριο κοινοβουλευτισμό» και επειδή η 25η Ιανουαρίου «δεν ήρθε ουρανοκατέβατη, δεν ήταν μια ξαφνική καμπή αλλά το προτσές μιας λογικής συνέχειας των καταστάσεων που ζήσαμε τα χρόνια που πέρασαν», οφείλουμε να διαφυλάξουμε τον κινηματικό μας χαρακτήρα. Άλλως πως να προστατέψουμε το κόμμα από τον σταδιακό εκφυλισμό του, από την ενσωμάτωσή του στους μηχανισμούς, αρχικά της κυβέρνησης, του κράτους κατόπιν.

 «Το άμεσο καθήκον που μπαίνει στην εργατική τάξη», συνεχίζει η Λούξεμπουργκ, «συνίσταται, με δυο κουβέντες, στο να κάνει τον σοσιαλισμό αλήθεια και πράξη».  Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς προέκυψε ως ιστορική αναγκαιότητα, είναι διότι η πολυπληθής και πολυδιασπασμένη, από τους χειρώνακτες ως τους γραφιάδες και τους διανοούμενους, εργατική τάξη, δεν άντεξε άλλο να ζει στις συνθήκες που επέβαλε –και εξακολουθεί να επιβάλλει- η, γλαφυρά λεγόμενη, πλουτοκρατία. Χωρίς αυτήν, χωρίς τη συμμετοχή της και τους αγώνες της, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός καθίσταται μωρολόγημα, γράμμα κενό.

 Οπότε: γρηγορείτε και προσεύχεσθε, κατά το χριστιανικώς λεγόμενο, ίνα μην καταστεί το κομμάτι εκείνο του κόσμου της εργασίας το οποίο αποτελεί το κόμμα -τις οργανώσεις των μελών που πρωτοστάτησαν στους κοινωνικούς αγώνες- σκέτο απείκασμα αντί του ζωοποιού και μαχητικού εαυτού του. 

 Η Αριστερά «σε κόμμα εξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνο πάνω στα ερείπια του αστικού κράτους» λέει, επίσης, η Λούξεμπουργκ.

Ευφυολογήματα όλα τα παραπάνω; Διανοητικές ασκήσεις; Πιθανώς. 

 Ένα είναι βέβαιο: προς το παρόν, η Αριστερά κατέλαβε την κυβέρνηση. Ο αγώνας για την εξουσία μόλις τώρα αρχίζει.

 *Το κείμενο είναι παλιό και για κάποιο λόγο χάθηκε από το αρχείο του arti. Θεωρήσαμε σκόπιμο να το αναρτήσουμε ξανά στη μνήμη της Ρόζας Λούξεμπουργκ και της επαλήθευσης για μία ακόμα φορά των θέσεών της.